My Boss ท่านประธานคะ..โปรดคลั่งรักเบาๆหน่อย

“ เมื่อคืนเธอเร่าร้อนมากเลย เล่นเอาฉันเหนื่อย แต่ทำไมพอเช้าขึ้นมากลับดูเรียบร้อยผิดหูผิดตาล่ะ “

“ นี่คุณ “

ฉันเอ่ยออกไปเพียงเท่านั้นก็ต้องหุบปากฉับเพราะคิดขึ้นได้ว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะเถียงอะไรเขาได้

“ ครับ “ เขาเลิกคิ้วเหมือนรอให้ฉันพูดด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์

“ ท่านประธานจะคุยเรื่องโปรเจกต์ใช่ไหมคะ “ ฉันเอ่ยถามออกไปอย่างเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องเมื่อคืน แต่เหมือนคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ประจำตำแหน่งจะไม่ให้ความร่วมมือเลยแม้แต่น้อย

“ ผมอยากคุยเรื่องของเรามากกว่า “ เขาเอ่ยออกมาอีกครั้งด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
เหมือนรอยยิ้มนั้นมันจะทำให้อารมณ์ที่ฉันพยายามจะสะกดกลั้นมันจะประทุออกมาเหมือนกัน ฉันอยากจะลืมมันไปแต่เขาก็พูดไม่หยุด แล้วอย่างนี้เราจะทำงานกันได้ยังไง ความหงุดหงิดเหมือนจะก่อตัวขึ้นมาจนฉันต้องเอ่ยออกไป

“ เรื่องของเรามันผ่านมาก็แค่ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะค่ะ “

“ แล้วฉันก็ลืมมันไปหมดแล้ว “

“ เพราะฉะนั้นถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา “
ฉันเอ่ยออกไปด้วยอารมณ์หงุดหงิด แอบเห็นสีหน้าเขาเปลี่ยนเป็นมืดครึ้มขึ้นมาทันที

“ งั้นเหรอ เอาแฟ้มโปรเจกต์มาให้ฉันสิ “
เขาพูดพลางเพ่งสายตามองฉัน สายตาคู่นั้นแฝงความไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ แถมรอยยิ้มมุมปากในคราแรกก็หายไปแล้ว สงสัยฉันจะไปพูดให้เขาไม่พอใจเข้าแล้วจริงๆ จะโดนไล่ออกไหมเนี่ย

ฉันได้แต่เดินเข้าไปใกล้เขา พลางยื่นแฟ้มเอกสารไปตรงหน้าเขาแล้ววางลงบนโต๊ะช้าๆ แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่ยอมหยิบมันไปเสียที

“ ฉันปวดแขน เอื้อมไม่ถึง “ ร่างสูงเอ่ยออกมา ฉันมองไปที่แฟ้มเห็นมันวางอยู่ตรงหน้าเขาแท้ๆแต่กลับบอกว่าเอื้อมไม่ถึงเนี่ยนะ แกล้งกันชัดๆ

ฉันเดินไปหยิบเอกสารขึ้นมาใหม่อีกครั้งด้วยอารมณ์หงุดหงิดก่อนจะยื่นไปตรงหน้าเขาใหม่ แต่คนที่นั่งอยู่ไม่มีทีท่าว่าจะรับมันไปเสียที

“ เดินมาฝั่งนี้ “ เขาพูดพลางใช้สายตาบอกให้ฉันเดินไปฝั่งเดียวกับที่เขานั่งอยู่ ฉันเดินไปอย่างว่าง่ายในใจคิดเพียงแค่ว่าให้เขารับมันไปจะได้จบๆ

“ คะ…คุณ “

ฉันเผลอเรียกเขา เพราะพอฉันเดินไปไกล้จู่ๆแขนแกร่งก็อุ้มฉันขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงานก่อนจะแทรกตัวเข้ามาระหว่างเรียวขาทั้งสองข้างของฉัน
ฉันก้มใบหน้าลงมา สายตาเพ่งไปที่ข้อมือ ท่อนแขนที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงอีกครั้งด้วยความตกใจ

“ คุณคินน์จะทำอะไร ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ “ ตอนนี้ฉันเริ่มโมโหและเริ่มใช้น้ำเสียงเหมือนที่เราเจอกันครั้งแรก ตั้งใจจะดิ้นออกจากการเกาะกุมแต่ก็ไม่เป็นผล

“ ไม่เรียกท่านประธานแล้วเหรอครับขนม “

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ฝากท่านประธานคนคลั่งรักและน้องขนมคนซื่อๆไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ รับประกันความฟินเล้ยย