กรงจองใจ

“พี่หอมตบฟ่าง” น้องสาวค่อยๆ หันหน้ากลับมายกมือกุมใบหน้าข้างที่โดนฝ่ามือเมื่อสักครู่เธอไม่ได้เสียใจที่โดนพี่สาวตบ แต่เธอโกรธมากกว่าทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นฝ่ายผิดแต่เป็นฝ่ายมาตบเธอ ดวงตาของเธอลุกโพลงด้วยประกายแห่งโทสะ

“ฟ่าง พี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจ” ญาณิกาตกใจกับการกระทำของตัวเอง นี่เธอตบหน้าน้องสาวตัวเองอีกแล้วและใจหายที่เห็นรอยแดงบนใบหน้าของญาณิน

“พี่หอมไม่ต้องมาขอโทษฟ่าง ฟ่างไม่มีวันยอมยกโทษให้พี่เด็ดขาด พี่ตบฟ่างเพราะต้องการจะแย่งผู้ชายหลายครั้งแล้วนะ ถ้าอยากได้ก็บอกดีๆ ก็ได้ ฟ่างจะยกให้ไม่ต้องมาลักกินขโมยกินอย่างนี้ อ้อไอ้เงินที่โอนมาให้คงจะเป็นค่าตัวละสิเอากลับไปเลยนะเงินสกปรกจนไม่ต้องการ” เธอผลักพี่สาวที่สวมใส่ชุดหรูล้มลงไปกับพื้น มองด้วยสายตาสมเพช ญาณิการ้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น เธอโดนน้องสาวของตัวเองต่อว่า ต่างๆนานาจนเจ็บปวด จนชายหนุ่มเริ่มจะทนไม่ไหว ทีแรกเขาตั้งใจว่าจะรอให้ทั้งสองคุยกันจบก่อน แล้วเขาจะอธิบายให้ฝ่ายน้องสาวเข้าใจแต่ดูเหมือนว่า สถานการณ์จะเลวร้ายกว่าที่คิดเอาไว้