พรางรักร้าย

ความรู้สึกหนึ่งซึ่งเขาพยายามพรางไว้ยังส่วนที่ลึกของหัวใจค่อย ๆ อาบไล้ไปทุกอณู
หากเขาไม่ใช่ฉัตรคนเดิมที่ดีแต่ทำให้เธอเสียใจ ไม่มีคนอื่นอย่างที่เคยทำ ความรู้สึกระหว่างเรามันตรงกัน มากพอที่จะเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม
___________________

“ผมพูดว่าอะไร ไม่เห็นจำได้” คนนึกอยากความจำสั้นย้อนถามยียวน
“คุณพูดว่าอย่าคิดขึ้นมาทำงานบนเตียงกับคุณ คุณกลัวฉันจับคุณทำน้องให้น้องมีน ที่สำคัญ…คุณยังบอกว่าฉันเหมือนไม้กระดาน ฉัน…เหี่ยว” แววตามนสิชาแสนเจ็บช้ำ ประโยคหลังเธอพูดเสียงค่อย หลบตาเพราะอับอาย
“เหรอ แต่คุณเป็นคนสอนผมเองนะมนสิชา คุณทำให้ผมรู้ว่าคนเรามันพูดได้ลืมได้ ก่อนเคยรับปากดิบดี พอมาวันนี้ลืมเฉยเลย จริงไหม ?” ฉัตรยื่นหน้าไปใกล้ ๆ ยันแขนหนึ่งข้างกับผนังห้อง
“…” มนสิชาเม้มปาก น้ำตาคลอ จุกเจ็บในอกยามชายหนุ่มย้ำเตือนว่าเธอเองก็เป็นผู้หญิงประเภทกลับกลอก พูดแล้วคืนคำ
“ผมถามว่าจริงไหม เป็นคุณนี่มันคุ้มจริง ๆ เลย ทีแรกลูกก็ไม่เอา เงินก็ได้ ตอนนี้ยังมาอ่อยผมถึงห้องอีก ผมควรสมนาคุณให้คุณดีไหมนะ ?”
“พูดแบบนี้ไปหาหมอเถอะค่ะ! คุณแบกฉันใส่บ่าเดินเข้ามาเอง” หญิงสาวถลึงตา กัดปากจนห้อเลือด สมองก็เริ่มคิดแล้วว่าเธอจะอยู่บ้านเขาครบปีโดยไม่เป็นจิตเวชแน่หรือ แค่วันเดียวเธอก็อยากจะอัดยาพาราเข้าปากแก้อาการปวดหัวแทบระเบิดที่เป็นอยู่ตอนนี้
“คุณลืมที่รับปากผมไว้หรือเปล่า ?”
“รับปาก…อะไรคะ ?”
“ก็ที่บอกว่าจะยอมทุกอย่าง”

******
อ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ
ซื้อช่วงโพรโมชันเปิดตัวจะได้ราคาถูกที่สุด
ขอบคุณค่ะ