รักเราไม่สายไป

***เนื้อหาบางส่วน

"ไปไหนมาคะ"

"สนามแข่ง"

"แล้วได้ลงแข่งหรือเปล่าคะ"

"อย่าถามมาก มีอะไรกินบ้างหิวจะแย่แล้วเนี่ย" ถึงจะอายุน้อยกว่าแต่ปราณไม่เคยเรียกคนดูแลว่าพี่เลยสักครั้ง แต่นั่นมันก็ไม่ได้ทำให้วีณามีปัญหาอะไร ดีหน่อยที่ยังแทนตัวเองว่าผมหรือถ้าอารมณ์ดีมากๆ ก็จะพูดแทนตัวเองว่าปราณ

"วันนี้มีไก่ทอดกับผัดเปรี้ยวหวานที่คุณปราณชอบค่ะ"

"ตักข้าวรอเลย เดี๋ยวไปล้างมือก่อน"

ปราณเข้าไปล้างมือในห้องน้ำแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะอาหารรีบตักข้าวเข้าปากด้วยความหิวโหย วันนี้ทั้งวันเขายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยนอกจากกาแฟจืดที่เรย์เป็นคนชงให้ตอนที่อยู่สนามแข่ง

"คุณปราณคะ ตอนนี้คุณก็เรียนจบแล้วดูแลตัวเองได้แล้ว"

"วี! เงียบไปเลยนะ คนกำลังอารมณ์ดีๆ ทำไมชอบให้อารมณ์เสียอยู่เรื่อย" ปราณขมวดคิ้วพูดอย่างหงุดหงิดพร้อมกับตักข้าวเข้าปากคำโต เขาไม่อยากฟังเรื่องที่คนตัวเล็กกำลังจะพูด "พรุ่งนี้จะเข้าไปช่วยป๊าทำงานแล้ว เตรียมตัวไว้ด้วยล่ะ"

"คุณปราณไปทำงานแล้วจะให้พี่ไปด้วยทำไมคะ"

"อยากรู้พรุ่งนี้ก็ไปถามป๊าเอาเองสิ ผมไม่ได้เป็นคนอยากให้เธอไปด้วยสักหน่อย อันที่จริงอยู่แต่คอนโดก็ดีอยู่แล้วไม่ต้องตามไปด้วยทุกที่หรอก น่าเบื่อ"

"อีกไม่นานพี่ก็จะไม่อยู่ให้คุณเบื่อแล้วล่ะค่ะ" วีณาพึมพำเสียงแผ่วเบา

*** อ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อ / ซื้อผ่านหน้าเว็บหรือ Android จะถูกกว่าค่ะ
***ไม่ใช่นิยายดราม่าหนักหน่วง ไม่มีนอกกายนอกใจ