พิศวาสร้ายซ่อนสิเน่หา

“หว้า!”
พัณณิตาสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกเรียก
“เป็นอะไรหรือเปล่า เห็นลุกมาแต่เช้ามืดหลายวันแล้ว”
“เอ่อ...หว้า หว้ารู้สึกไม่ค่อยสบายค่ะ เลยตื่นมาเข้าห้องน้ำแต่เช้าค่ะ หว้าขอโทษนะคะที่ทำให้คุณพลอยตื่นตามไปด้วย”
“จะขอโทษทำไม แล้วนี่เป็นอะไร” ปากก็ถามไป มือก็จับหน้าจับตา อังหน้าผากคนตัวเล็กไปด้วย ที่จริงเขาก็สังเกตมาหลายวันแล้ว เห็นเจ้าตัวชอบลุกมาเข้าห้องแต่เช้ามืด มาวันนี้เลยตื่นมาดู
“หว้า...หว้ารู้สึกเวียนหัวนิดหน่อยค่ะ”
“อย่าปิดบัง แล้วก็ไปเอาของที่ซื้อมาหลายวันก่อน เอามาตรวจด้วย”
พัณณิตาถึงเงยหน้ามองคนพูดตาโต
“คุณเห็นเหรอคะ” ถามเสียงแผ่วๆ เพราะตอนนี้เธอกำลังกลัวจนมือไม้เย็น
“เห็น แต่ไม่อยากถามอะไร เห็นดูเป็นความลับเหลือเกิน เลยไม่อยากไม่ไปเซ้าซี้และอยากให้หว้าบอกด้วยตัวเอง แต่เธอน่ะดื้อ! ไม่ยอมบอก”

(***คุณศรัณย์ เป็นเพื่อนคุณนพกรจากเรื่อง แผนร้ายซ่อนเสน่หา***)