SET เมียในนาม

หนังสือเซตนี้มีทั้งหมด 3 เรื่อง คือ

ผูกใจร้าย เพียงเธอ
“มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องเลือกคุณ!” หากจำไม่ผิด เด็กคนนี้ไม่ได้มีเชื้อสายเจ้า หล่อนเป็นเพียงหลานสาวของนายปราบลูกหนี้ของเขาเท่านั้น ซึ่งถ้าเทียบกับสิตาแล้ว ผู้หญิงคนนั้นต่างหากที่เขาอยากจะได้ไปเป็นแม่ของลูก อย่างน้อยๆ จะได้ไม่อายใครเวลาพาไปแนะนำให้ได้รู้จัก ต่างจากคนตรงหน้า ที่หน้าตาก็ดูงั้นๆ ไม่ได้สวยบาดจิตบาดใจเท่าไหร่ในความรู้สึก หากเอาไปเทียบกับผู้หญิงที่เขาเคยคบหาแล้วนั้น ยังถือว่าไม่ผ่านเกณ์ความชอบของเขาเสียด้วยซ้ำ สิ่งที่อยากรู้ตอนนี้เวลานี้! คือหล่อนคิดว่าตัวเองมีอะไรดีนักหนา ถึงได้กล้าเอาเรื่องนี้มาต่อรองกับคนอย่างเขา!
“ฉันอาจไม่ใช่คนที่ดีพร้อม หน้าตาก็งั้นๆ ไม่มีอะไรโดดเด่นเลยสักอย่าง ถ้าเทียบกับคนที่เกิดมาดีพร้อมอย่างคุณ แต่ถ้าเพียงคุณให้โอกาสสักครั้ง ฉัน สะ...สัญญาค่ะ ว่ามันจะคุ้มค่าอย่างแน่นอน” อย่างน้อยความสาวของเธอ ก็อาจจะพอต่อรองกับเขาได้บ้าง ถึงจะไม่รู้ว่าเขาจะเห็นค่าของมันรึเปล่า แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไร ปล่อยให้บ้านของลุงกับป้าถูกยึดไปโดยคนที่ไม่รู้คุณค่าของมัน ซึ่งทางนั้นต่างหากที่เธอจะไม่มีวันเลือกเดินหรือปล่อยให้มันเกิดขึ้น ไม่มีวัน!
“หรือว่าคุณกลัวคะ! กลัวว่าจะเผลอตกหลุมรักคนธรรมดาที่ไม่มีอะไรเลยอย่างฉัน!” คำพูดนั้นไม่ได้ทำให้เขาโกรธเสียทีเดียว แต่ก็ถือว่ายั่วขึ้นอยู่พอสมควร! เพราะไม่บ่อยนักที่จะมีใครสักคนกล้าทำ ซ้ำคนที่กล้า ยังเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น!
“แก้ผ้าสิ!”
และในเมื่อหล่อนอวดดีนัก เขาก็จะให้หล่อน ‘อวด’ จนพอใจ! เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่านอกจากปากที่ว่าดีแล้ว นั้น คนตรงหน้าจะยังมีอย่างอื่นที่ ‘ดีพอ’ มากกว่าปากอีกหรือไม่!
“คะ!”
“ผมไม่ชอบพูดอะไรที่มันซ้ำซาก ในเมื่อคุณอยากเสนอ ผมก็ยินดีที่จะเสียเวลาสนองให้ แต่ก่อนอื่น...ผมคงต้องขอตรวจสอบสินค้าดูก่อน ไม่อย่างนั้นคงให้คำตอบไม่ได้...” ในเมื่อหล่อนกล้าที่จะอวดดี เขาก็จะทำให้หล่อนได้รู้ซึ้ง ถึงโทษของคนที่คิดอาจจะมีเรื่องกับคนอย่างเขา ที่ไม่ว่าจะด้วยทางไหน มันก็ทำให้รู้สึกไม่สบอารมณ์ทั้งนั้น!
ยิ่งหล่อนทำเหมือนพี่สาวตัวเองมีค่าดั่งทองมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากทำให้รู้สำนึกว่าสำหรับเขาแล้ว ต่อให้สืบเชื้อเจ้ามาจากไหน นั่นหาใช่สิ่งสำคัญที่เขาจำเป็นต้องลดตัวไปลงยุ่งเกี่ยวด้วย ลองถ้าย่าของเขาไม่เสนอเรื่องบ้าๆ แบบนั้นขึ้นมา ก็อย่าหวังเลยว่าคนพวกนี้จะได้รับความสนใจจากเขา โดยเฉพาะคนตรงหน้านี้แล้ว ยิ่งไม่มีวัน!

โซ่รัก ดวงใจร้าว
“แป้ง…”
เกิดกลายเป็นความลำบากใจ ที่ฉายชัดในแววตาคมกริบที่จ้องมองกัน ราวกับจะร้องขอความเห็นใจที่เธอคงไม่อาจมอบให้กับเขาได้ เพราะมันไม่ใช่แค่เธอเท่านั้นที่ต้องเจ็บ ผู้หญิงอีกคนนั่นก็ด้วย!
แม้ว่าเขาจะพยายามย้ำหนักย้ำหนาว่าอีกฝ่ายเข้าใจถึงสถานะของเธอดี แต่เป็นเธอเองที่ไม่เข้าใจ และไม่อยากยอมรับสถานะเป็นรอง ถ้าต้องทนถึงขนาดนั้น สู้ปล่อยเขาไปยังจะง่ายกว่า!
ถึงเธอจะจน แต่ความเป็นคนของเธอมันก็ไม่ได้ต่ำไปกว่าใคร เพราะอย่างนั้นเขาจะมากดให้เธอเป็นรองผู้หญิงอีกคนของเขาไม่ได้!
“พูดมาเถอะค่ะ แป้งรับได้ทุกอย่าง” ขนาดต้องยอมอยู่อย่างเงาในชีวิตเขามาหลายปีเธอก็ยังทนอยู่มาได้ ประสาอะไรกับเรื่องนี้
แม้จะบอกตัวเองแบบนั้น แต่ใจเจ้ากรรมก็อดที่จะเต้นแรงไม่ได้ เพราะคำตอบของเขาที่กำลังจะได้รับนับจากนี้ มันจะเป็นการยุติทุกสิ่งให้ต้องจบลงอย่างน่าเสียดาย หากเพียงแต่ว่าสุดท้ายแล้วคนที่เขาจะเลือกไม่ใช่เธอ ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ คนที่รักเขาหมดหัวใจ!
“เราอยู่กันเหมือนเดิมไม่ได้เหรอแป้ง ที่ผ่านมาเราก็มีความสุขกันดีไม่ใช่เหรอ” คำถามของเขาทำให้เธอได้แต่เค้นยิ้มให้กับความโง่เง่าของตัวเอง ไม่รู้กระทั่งว่าเธอรักอะไรในตัวของผู้ชายคนนี้กันแน่ เพราะดูเหมือนว่านอกจากตัวเองแล้ว เขาจะไม่ได้รักเธอเลยสักนิด!
“ความสัมพันธ์ของเรามันไม่เหมือนเดิม นับตั้งแต่วันที่คุณภพยอมให้ผู้หญิงคนนั้นแทรกเข้ามาแล้วค่ะ คำว่าเหมือนเดิมของคุณ คือแป้งต้องยอมเป็นเมียน้อยแบบนั้นเหรอคะ!” ต่อให้จะเป็นลูกชาวนาธรรมดา ไม่ใช่ผู้ดีตีนแดงที่ไหน แต่ศักดิ์ศรีของความเป็นคนเธอก็มีอยู่มากเรื่องที่จะให้ไปเมียน้อยใครนั้นแน่นอนว่าเธอไม่มีวันทำ
ถ้าต้องทำถึงขั้นนั้น เธอขอยอมเป็นฝ่ายเดินออกไปจากชีวิตที่แสนจะเพียบพร้อมของเขาวันนี้ ตอนนี้เสียยังจะดีกว่า เพราะอย่างน้อยก็เพื่อตัวเธอเอง ที่จะไม่ต้องมาเจ็บปวดกับเรื่องราวบ้าๆ พวกนี้!
ยังมีผู้ชายดีๆ อีกมากที่พร้อมก้าวเข้ามาให้เธอเลือก เป็นเขาต่างหากที่จะต้องเสียใจหากวันนั้นที่ว่ามาถึง!
หากมีโอกาสได้เลือกอีกสักครั้ง ขอแค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น เธอจะเลือกให้ดี เลือกคนที่เขาพร้อมที่จะรักเธอในแบบที่เธอเป็น

บ่วงใจร้าย ลวงรัก
“จะกลับไม่กลับ!”
“ไม่กลับ!” หนนี้เธอตวาดกลับไปบ้าง ให้ตายสิ! เขาจะเอายังไงกับเธอกันแน่ อยากให้ทำงานนักก็ทำให้อยู่นี่ไง จะเอาอะไรอีก
“ได้!”
คราแรกเธอนึกว่าเขาจะยอมแพ้แล้วไสหัวกลับไป กลับกลายเป็นเธอเสียเองที่ต้องถอยหลังหนี เมื่ออยู่ๆ เขาก็ขยับเข้ามาใกล้ ท่าทีคุกคามนั้นทำให้รู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยที่กำลังก่อตัวขึ้น
“นะ…นายจะทำอะไรแล้วนี่จะเข้ามาใกล้ทำไม ถอยไปนะ!” หากเป็นสถานการณ์ปกติเธอคงไม่กลัวเขาแน่ แต่ต้องไม่ใช่เวลานี้!
“จะเดินหนีทำไม! บรรยากาศเงียบๆ แบบนี้ แถมยังเป็นผู้หญิงคนเดียวอีก ไม่ใช่ว่าคุณเองก็ต้องการแบบนี้อยู่แล้วรึไง…” เขาถาม พร้อมกันนั้นก็ยังไล่ต้อนอย่างไม่ลดละ ในเมื่ออวดดีนัก ก็จะให้อวดจนพอใจ!
“พะ…พูดบ้าอะไรของนาย นี่ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะไม่อย่างนั้นฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆ ด้วย” เกิดกลายเป็นเสียงหัวเราะเยาะเบาๆ ที่ดังขึ้น เมื่อสิ้นคำขู่ที่ไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิดของเธอ และนอกจากเขาจะไม่กลัวกันแล้วนั้น ยังเสริมความน่ากลัวให้กันด้วยคำพูดหลังจากนั้นอีกด้วย…
“ต่อให้คุณร้องจนคอแตก คิดเหรอว่าจะมีใครมาช่วย บ้านพักคนงานที่ใกล้ที่สุดห่างจากที่นี่เกือบหกกิโล ถ้ามีใครสักคนคิดไม่ดี อย่างน้อยที่สุด…คุณอาจแค่โดนข่มขืน!” แค่นึกภาพตามในสิ่งที่เขาพูด ขนกายก็ลุกชันขึ้น ยอมรับก็ได้ว่าบางทีเธอก็คิดน้อยไปหน่อย
“กะ…ก็ได้ ฉันยอมกลับก็ได้ พอใจนายรึยัง!”
“ไม่พอ!” ทั้งหมดนี้เขาก็เพียงแต่ต้องการจะสั่งสอนให้คนตรงหน้าได้รู้สำนึก เธอจะต้องได้รับบทเรียนจากเรื่องนี้ไม่มากก็น้อย ต่อไปจะได้ใช้สมองก่อนที่จะคิดทำอะไรไม่เข้าท่าแบบนี้อีก!
“ไอ้กล้าตะวัน! ฉันบอกให้นายถอยออก…ว้าย!” นอกจากจะไม่ยอมถอยตามคำสั่งแล้วนั้น กล้าตะวันยังทำในสิ่งที่ทำให้อีกคนต้องกรีดร้องขึ้นเสียงหลงด้วยการรั้งต้นแขนเรียวเข้าหาอย่างแรง
“แล้วถ้าผมไม่ถอยล่ะ คุณจะ..” ไม่ต้องให้เขาได้กวนประสาทกันอีกรอบ ฝ่ามือน้อยๆ ก็ฟาดลงบนใบหน้าคมเข้มอย่างเต็มแรงก่อนที่ริมฝีปากหนาจะทาบทับลงมาบดขยี้เรียวปากของเธออย่างแรงเพื่อเอาคืนที่เธอกล้าตบหน้าเขา
“อื้อ! ยะ…อย่า!” หญิงสาวพยายามขัดขืนเต็มกำลัง หากแต่เรี่ยวแรงของเธอนั้น มันกลับเทียบไม่ได้เลยสักนิดกับคนตรงหน้าที่มีมากกว่า
“ผมบอกคุณกี่ครั้งแล้ว ว่าบทสรุปของคนที่กล้าลองดีกับผมจะต้องเจอกับอะไร!” คนใจร้ายถอนริมฝีปากออกเพื่อพ่นประโยคนี้ใส่หน้ากัน ก่อนที่เขาจะล็อกใบหน้าของเธอเอาไว้ด้วยสองมือ เพื่อบังคับให้มันแหงนรับจูบหนักๆ ของเขาอีกครั้ง และอีกครั้ง เนิ่นนานจนแข้งขาของเธออ่อนแรง แต่กระนั้นคนบ้าอำนาจก็ไม่คิดที่จะหยุด
คราแรกเขาต้องการเพียงแค่จะสั่งสอน แต่หลังจากนั้นความหอมหวานที่ได้รับ ก็ทำลายทุกความตั้งใจที่เคยมีไปจนหมด
“ยังจะอวดเก่งกับผมอยู่อีกไหม!”