ใบไม้สีแดง

ความรักของฮิสะเปรียบได้กับผลไม้บ่ม มีระยะเวลาที่ต้องรอคอยอย่างขมขื่น ไม่สามารถเปิดฝากล่องออกก่อนเวลา หรือไม่แม้แต่จะสามารถฉวยโอกาสกินผลไม้ได้ในทันที เพราะผลไม้ที่ยังไม่สุกจะให้เพียงรสชาติขมฝาดและเปรี้ยวจนเข็ดฟัน แต่ต่อให้ทนทรมานจนแน่ใจว่าถึงเวลาของผลไม้ที่บ่มแล้ว ไม่มีอะไรการันตีว่าผลไม้เหล่านั้นจะสุกเป็นผลรสหวานส่งกลิ่นหอมยั่วยวนอย่างที่คิด ถ้าโชคดีหน่อยขอแค่รสชาติของมันไม่แย่นักก็ถือว่าดีแล้ว แต่ถ้าโชคร้ายผลไม้อาจจะเน่าอยู่ในกล่อง ไม่มีโอกาสให้แม้แต่จะลองชิม ต้องขว้างทิ้งเพียงอย่างเดียว

แต่หญิงสาวคงนึกไม่ถึงว่าผลไม้ที่ยังห้อยต่องแต่งอยู่บนต้น ของเหลือที่เธอคิดไม่ถึง เมื่อถึงเวลาพวกมันจะสุกกลายเป็นผลไม้รสหวานส่งกลิ่นหอมยั่วยวนเสียยิ่งกว่าผลไม้ที่เธอบ่มเอาไว้ พอถึงตอนนั้นเธอจะเด็ดมากินหรือจะขว้างทิ้ง ก็ขึ้นอยู่กับเธอ