มนต์เสน่ห์เหมราช

"ต่อให้มึงร้องไห้จนเป็นสายเลือด กูก็ไม่ใช่คนในความคิดของมึง กลับไปสะ ส่วนเรื่องที่มึงติดสินบนไว้นั้น เดียวกูบอกผ่านไอ้อบเอง" 

"ไม่ ผมไม่กลับผมจะทำให้พี่กันต์ยอมรับในตัวเหมให้ได้"

พ่อครูถึงกับตกใจเบิกตาโตกลมเมื่อคนน้องเอ่ยชื่อของตัวเองออกมาทั้งๆที่ไม่เคยบอกชื่อตนกับใคร แม้แต่อบเชยก็ไม่รู้

"ไอ้เหมมึงพูดอะไรออกมา ใครคือพี่กันต์"

"ก็พ่อครูมึงไงไอ้อบ กูไม่ได้รู้แค่ชื่อเล่น กูยังรู้ชื่อจริง นามสกุลจริงพี่มันอีกต่างหาก ใช่ไหมครับ พี่กันต์ การันต์ เมธาณิธิกุล" 

พ่อครูโกรธจัดจนถึงขั้นต้องกัดฟันกรามเอาไว้แน่น จนกรามขึ้นเป็นสันแต่ถึงอย่างงั้นเหมก็มีท่าทีว่าจะยอมเหมือนกัน ตอนนี้ลมฝนที่สงบลงไปเมื่อครู่เริ่มกลับมาพัดกระหน่ำอีกรอบหนึ่งแล้ว พ่อครูยังคงจ้องมองมาที่เหมตาแข็งอยู่เหมือน และต่างคนต่างไม่ยอมกันทั้งคู่