พรหมนาคา

แม้ผู้ใดจะผันแปร แต่ข้ายังคงเดิม
********************************

เถาอาวรณ์ในใจ อิษวัตนาคราช เฝ้ารอการปลดปล่อย ตลอดเกือบพันปี เขาสู้มุมานะกรรมฐาน เพื่อให้สมหวัง ในสิ่งที่วาดหวัง คือการได้พบกับสตรี ผู้่เป็นยอดดวงใจ ต่อให้เวลาผันผ่าน สรรพสิ่งแปรเปลี่ยน เขาก็ยังคงอยู่ จนเมื่อบางสิ่งทำให้อาสน์ของเขาร้อนรุ่ม นาคราชจึงฝืนกฏนาคภพ ลักลอบขึ้นมาบนภพมนุษย์ ครานี้เองเขาได้พบเจ้านางไอ่คำ ในคราบนางรำแสนงาม นางจำเขาไม่ได้ แต่เขาไม่เคยลืมนาง ความรักระหว่างพญานาค กับมนุษย์จะสิ้นสุด ด้วยความสุขสมหวัง หรือร้าวรานแยกจากดั่งเช่นในอดีตชาติ โปรดติดตามอ่านใน “พรหมนาคา”