โอบรักถักทอขวัญ (Mpreg)

โอบรักถักทอขวัญ (Mpreg) *spin off เมียอุ่นรัก

โอบรัก คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอุ้มลูกชายกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่บ้านเกิด ได้พบกับอดีตคนรัก ผู้ซึ่งเป็นรักแรกของตัวเอง


“แม่ค้าบ เราใกล้ถึงหรือยัง” เด็กน้อยวัยสี่ขวบตะโกนถามมาจากทางเบาะหลัง
โอบรักเหลือบสายตามองลูกชายที่นั่งอยู่บนคาร์ซีทแล้วคลี่ยิ้มอ่อนโยน
“อีกยี่สิบกิโลจ้ะ”
“ยี่สิบกิโล!” คนเป็นแม่หลุดขำ
เจ้าเด็กสี่ขวบทำเหมือนว่าตัวเองเข้าใจคำว่ากิโลเมตร ทั้งที่ยังไม่เคยได้เข้าเรียนอนุบาล
“หนูเมื่อยเหรอครับคนเก่ง”
“ไม่เมื่อยครับ ลูกกลัวแม่เหนื่อย” พูดต่อไปอีกว่า “ลูกอยากช่วยแม่ขับรถ” โอบรักทึ่งในความคิดลูกชายพลางเอ็นดูความมีน้ำใจอยากช่วยเหลือ
“แม่ไม่เหนื่อยหรอกจ้ะ ถ้าเราไปถึงแล้วแม่จะพาไปกินของอร่อยๆ นะ”
“ขอบคุณครับ” ยกมือน้อยพนมไหว้มารดาแล้วหันไปสนใจทิวทัศน์ด้านนอกที่บัดนี้การจราจรเริ่มบางตาลง
รถยนต์ห้าประตูมีสติกเกอร์ ‘รถคันนี้มีเด็ก’ ขับอย่างระมัดระวังไปตลอดทางกระทั่งถึงจุดหมาย

++++++

เด็กชายทอขวัญ ลูกของคุณแม่โอบรัก ต้อนรับรุ่งอรุณด้วยหยดน้ำตาปริมาณมหาศาลเอ่อท่วมใบหน้า เจ้าหนูน้อยงอแงเพราะวันนี้ต้องไปโรงเรียนวันแรก
“ฮือ…อึก…ฮือ” ร้องไห้จนสะอึก โอบรักย่อเข่าลงมาให้ใบหน้าเสมอกับลูกชาย มองจ้องตาเด็กน้อยใช้พลังความเป็นแม่เต็มกำลัง กล้ำกลืนความสงสารลูกชายไว้ในอก
“เดี๋ยวแม่ก็ไปรับแล้วครับ” โอบรักช่วยลูกแต่งตัวด้วยชุดกะลาสีสีฟ้าอ่อน ใบหน้าเด็กน้อยเปรอะน้ำตาช้ำแดงจนน่าสงสาร คนเป็นแม่ทำได้แค่ห้ามตัวเองไม่ให้ใจอ่อนกับน้ำตาลูกชาย
“หนูสัญญากับแม่แล้วไงว่าจะไปเรียนหนังสือ”
“ไม่…ยัก…ไป…อึก…แล้ว”
“โอ๋ๆๆ นะ” รวบเจ้าตัวยุ่งมากอด ลูบหัวลูบก้นปลอบประโลม กระทั่งลูกยอมหยุดร้องไห้
“แม่อยากให้หนูไปลองเรียนดูก่อน ถ้าหนูไม่ชอบหนูก็ไม่ต้องไปอีกดีไหมครับ” โอบรักพูดต่อด้วยโทนเสียงนุ่มนวล
“ทอขวัญ หนูไปโรงเรียนจะได้เจอเพื่อนเยอะๆ ของเล่นเยอะๆ เลยนะ” เอาความสนใจของลูกมาหลอกล่อ ตอนไปสมัครเรียนเจ้าลูกชายชอบกระดานสไลด์ลื่นในสนามเด็กเล่นมาก โอบรักจึงยกมันขึ้นมาพูดเกลี้ยกล่อม
“พักกลางวัน หนูจะได้เล่นสไลด์ลื่นด้วยนะ”
ทอขวัญครุ่นคิด ยกมือน้อยปาดแก้มที่เปื้อนหยดน้ำตาเหนอะหนะ
“แม่จะไปรับเร็วๆ ใช่ไหมครับ”
“ใช่ครับ พอรับหนูกลับจากโรงเรียนแล้วก็จะพาไปกินขนมอร่อยๆ ด้วยล่ะ” พูดจนลูกชายยอมหยิบกระเป๋าหนังสือมาสะพาย โอบรักหยิบขวดน้ำดื่มมีสายยาวคล้องไพล่ข้างลำตัวลูกชาย