อาถรรพ์พรานสาวผิดป่า

“นายจะไปหนักไปเบาก็รีบไป เดี๋ยวขึ้นห้างแล้วลงไม่ได้อีกแล้วนา”
กล่าวจบก็หัวเราะคิก”
“เอ่อๆ รู้แล้วโว้ย”
กล่าวพร้อมกันเดินไปยังชายป่าไม่นานก็กลับมา“
“ฉันเชื่อแล้วละว่าลูกศิษย์พรานศรนี่ไม่ธรรมดาจริง”
เขากล่าวเมื่อขึ้นมานั่งลงข้างๆ เธอ ด้วยความที่ห้างไม่ได้ใหญ่มากทั้งสองจำต้องนั่งใกล้ๆ กันจนสุชาติได้กลิ่นหอมรวยรินจากแป้งหอมผสมกลิ่นเหงื่อนิดๆ ทำเอาเขารับรู้ถึงพลังธรรมชาติภายในมันเรียกร้องจนต้องก่นด่าตัวเองในใจ