สูรย์สิ้นแสง เล่ม 2

“กิ๋วจำได้ว่าเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง กิ๋วให้แหวนเพชรแม่ไปขายห้าหมื่น แม่บอกกิ๋วว่าจะไปให้ดอกเบี้ยค่าบ้าน แท้จริงแล้วแม่กับพ่อไม่ได้เอาไปให้เขาใช่ไหมคะ?”
ถามเสียงเครือเพราะเคืองและน้อยใจระคนกัน ทั้งคุณชื่นใจและคุณเกียรติต่างก็อึกๆ อักๆ ในที่สุดคุณชื่นใจก็เป็นผู้ตอบคำถามนั้น
“บังเอิญหนี้ทางอื่นมันร้อนกว่า เราก็เลยต้องเอาไปให้เขาก่อน ไม่เช่นนั้นเขาก็จะต้องให้ตำรวจมาจับคุณพ่อ มัน...มันเกี่ยวกับเช็คจ้ะ ถ้าเราปล่อยให้เกิดเรื่องขึ้น ดีไม่ดีคุณพ่ออาจจะต้องถูกออกจากงาน”
“กิ๋วไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมแม่กับพ่อจึงมีหนี้มากมาย”
“มันก็เริ่มมาจากเรื่องแชร์นั่นแหละ แม่กับคุณพ่อเห็นว่าดอกมันงามจึงเอาบ้านไปจำนองเขามาลง ไม่นึกว่ามันจะเกิดล้มขึ้นมา”
“ไม่ใช่ทุ่มลงไปในบ่อนการพนันด้วยหรือคะ?”
“ไม่ใช่หรอกลูก แม่กับพ่อลองไปกับเขาดูก็ตอนที่ได้ดอกเบี้ยจากแชร์ แต่ก็ไม่ได้ไปบ่อยนัก นานๆ จึงจะไปกับเขาสักครั้ง พอมีข่าวว่าทางตำรวจเขาจะกวาดล้างก็ไม่ได้เยี่ยมกรายไปอีก”
“นับตั้งแต่กิ๋วติดต่อกับคุณปวริศ กิ๋วก็ตัดคนอื่นไปหมดแล้ว เพราะฉะนั้นกิ๋วคงไม่มีปัญญาไปหยิบยืมเงินใครมาให้แม่กับพ่ออีก”
“ก็...ก็เรื่องอะไรกิ๋วจะต้องเอ่ยปากหยิบยืมคนอื่น ในเมื่อคุณปวริศของกิ๋วน่ะเป็นทายาทคนเดียวของมหาเศรษฐี!”