หวนคืนมาทวงแค้น

หญิงสาวคนหนึ่ง ที่ถูกสามีและคนรักของสามีวางแผนทำร้าย จนทำให้นางตกอยู่ในสภาพเหมือนคนใกล้ตาย บิดาและพี่ใหญ่ก็ต้องมาด่วนจากไป จากการถูกลอบสังหาร พี่ชายคนรองก็ต้องกลายเป็นคนพิการ มารดาเสียใจหนักมากจนตรอมใจและเสียชีวิตลงในที่สุด ตัวของนางเองก็ถูกสามีและคนรักของสามีวางยา จนนางไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ ทั้งยังต้องทนเห็นสามีพลอดรักกับชู้ต่อหน้าต่อตา
หญิงสาวทนรับกับความเจ็บปวดภายในจิตใจไม่ไหว จึงได้ตัดสินใจจบชีวิตของตนเองลง พร้อมกับคำสาปแช่งมากมาย แต่ดูเหมือนว่าแรงแค้นของนางจะมีมากเกินไป จึงทำให้นางหวนคืนกลับมาที่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง
“เป็นอะไรหรือไม่ ทำไมถึงไม่เดินต่อ”
ไป๋จื่อที่เห็นน้องสาวหยุดนิ่งไม่ยอมก้าวตามเสี่ยวเอ้อไป จึงเดินเข้าไปแตะไหล่บางเบา ๆ ก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง เพราะสีหน้าของน้องสาวไม่สู้ดีสักเท่าไหร่
ไป๋หลี่ซือไม่ได้ตอบคำถามของพี่ชาย หญิงสาวรู้สึกว่าภายในใจของนางปั่นป่วนยิ่งนัก ความคิดอ่านทุกอย่างตีรวนกันไปหมด ใจหนึ่งก็อยากจะเข้าไปดูว่าเจ้าของเสียงนั้นเป็นใคร แต่อีกใจก็กลัว กลัวว่าคนที่อยู่ข้างในนั้นจะเป็นคนที่นางรู้จัก
ที่คนเราต้องเจ็บปวดเพราะคำว่า ทรยศ ก็เพราะว่าการทรยศมันไม่ได้เกิดขึ้นจากศัตรู แต่มักจะเกิดขึ้นกับคนใกล้ตัวที่เป็นมิตรของเรา
ทางด้านเสี่ยวเอ้อเมื่อรู้ว่าลูกค้าไม่ได้ตามมา จึงเดินกลับมาแล้วหยุดยืนอยู่ใกล้ ๆ กับสองพี่น้อง ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“มีปัญหาอะไรหรือไม่ขอรับ”
“เสี่ยวเอ้อ…คนที่อยู่ในห้องนี้เป็นใคร”
ไป๋หลี่ซือตัดสินใจเอ่ยถามเสี่ยวเอ้อด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือไม่มั่นคง เสียงที่นางได้ยินเป็นเสียงเดียวกันกับผู้หญิงที่คุยกับหานหมิงเยว่ในตอนนั้น หญิงสาวอยากจะรู้ว่าคนที่อยู่ด้านในนั้นเป็นใคร และมีความสัมพันธ์เช่นไรกับคนรักของนาง
“ต้องขออภัยด้วยนะขอรับ เราไม่สามารถที่จะบอกได้จริง ๆ”
เสี่ยวเอ้อตอบด้วยสีหน้าท่าทีที่ลำบากใจ ห้องพิเศษคือห้องที่ลูกค้าใช้เพื่อความเป็นส่วนตัว ทางเหลาอาหารไม่สามารถที่จะนำข้อมูลของลูกค้ามาเผยแพร่ได้ หากไม่ได้รับอนุญาต
“คนในห้องนี้ทำไมหรือ”
“ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ เหมือนข้าได้ยินเสียงคนรู้จัก”