สุดสายรุ้ง

ในความมืดหญิงสาวเห็นดวงตายาวรีเหมือนเหยี่ยวพราวระยับลักษณะตาแบบนี้แหละคือตาของคนฉลาด เจ้าเล่ห์เอาเปรียบแกมโกง
“คุณรู้จักชื่อฉันแล้วนี่”
“แต่คุณยังไม่รู้จักชื่อผมเลย สุภาษิตฝรั่งเศสเขาว่าคนแปลกหน้าคือเพื่อนที่คุณยังไม่เคยพบ ไหนๆ เราพบกันแล้วคุณจะใจจืดไม่ยอมรู้จักผมเลยเชียวรึ”
“ไม่จำเป็น ฉันเชื่อว่าเราคงไม่พบกันอีก”
“พูดอย่างนี้แสดงว่าตกภูมิศาสตร์เด็ดขาด คุณไม่เคยได้ยินทฤษฎีว่าด้วยโลกกลมป๊อกเหมือนผลส้ม...ผมชื่อตุลย์ฮะ”
“ไม่ใช่”
หล่อนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรจึงปฏิเสธออกไปทันควัน เสียงหัวเราะนั่นทำให้คีนยารู้สึกโกรธ
“ฮะ ถึงยังไงก็ไม่ใช่ตุลย์ที่คุณเคยรู้จัก”
สำเหนียกนั้นเย้ยหยันชอบกล พยายามมองเสี้ยวหน้านั้นตรงๆ บางส่วนจากเค้าหน้านั้นละม้ายคนชื่อตุลย์ในอดีตเหลือเกิน แต่เขาต้องไม่ใช่ตุลย์แน่นอน
“บอกฉันหน่อยได้ไหมว่าคุณคือใคร”