นิยายเรื่องนี้ข้ามิใช่นางเอก

"ทหาร! ฆ่าทิ้ง"

"ห๊ะ!"

มนมิถุนาถึงกับสะดุ้งเฮือก ใบหน้าซีดเผือด

เพิ่งจะมาก็จะฆ่ากันแล้วเหรอ ยังไม่ทันได้หายใจหายคอเลยนะ

คนที่เพิ่งทะลุมิติเข้ามาในสถานที่ไม่เคยคุ้น จับจ้องคมดาบวาววับในมือของทหารสองคนที่ยืนจังก้าอยู่เบื้องหน้า เธอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ก่อนละล่ำละลักจนลิ้นพันกัน

"อย่า! อย่าฆ่าข้าเลย ถ้าท่านไว้ชีวิตข้า ข้ายินดีรับใช้ ยอมเป็นช้าง เป็นม้า เป็นวัว เป็นควาย เป็นอะไรก็ได้ที่ท่านอยากให้เป็น ฮะ เฮ้ย!" ยังไม่ทันจะเอ่ยจบ ก็รับรู้ได้ถึงคมดาบที่ฟาดลงมา ความเจ็บปวดแล่นพล่าน แผ่ซ่านไปทั่วทั้งลำคอ ทันใดนั้นท้องฟ้าก็แลบแปลบปลาบ สายฟ้าฟาดลงมาจนดังก้องไปทั่วบริเวณ

เปรี้ยง!

แล้วสติสัมปชัญญะของเธอก็ดับวูบ ราววิญญานได้ล่องลอยออกจากร่างในทันที เหล่าทหารและสาวใช้ที่มามุงดูเหตุการณ์เบือนหน้าหลบภาพอันน่าสยดสยอง ทั่วทั้งจวนแม่ทัพเงียบกริบ กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง

สายฝนที่โปรยปรายลงมา เรียกสติให้ทุกสายตามองไปยังลานประหารอีกครั้ง

กายสูงองอาจของบุรุษผู้กุมอำนาจกองทัพนับแสนยืนนิ่ง ดวงตาฉายความประหลาดใจพาดผ่าน
เขามองไปยังร่างของสตรีแปลกหน้าที่แน่นิ่ง ลำคอแดงฉานไปด้วยเลือด คิ้วเข้มพาดเฉียงทรงกระบี่ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนออกคำสั่งเสียงกร้าว

"เก็บศพ!"