หลงธัณวราห์

เพราะเงื่อนไขในพินัยกรรมของพ่อผู้ให้กำเนิดทำให้ ธัณวราห์ ต้องเข้าไปทำงานในไร่อรุณรุ่ง ที่ตอนนี้ถูกปกครองโดยชรัณลูกชายเพื่อนสนิทของพ่อตนเอง

แต่ดูเหมือนว่านายชรัณคนนั้นจะดูอคติกับเขาเสียเหลือเกิน

...

“พวกที่ไม่เห็นหัวคนอื่น ฉันไม่ปล่อยให้อยู่ในไร่อรุณรุ่งหรอกนะ”

...

“คุณชรัณ เป็นอะไรหรือเปล่า?”

“….”

“ปกติแค่หน้าผมคุณยังไม่อยากจะมองเลยด้วยซ้ำ”