บุษยาผลิบานใต้คมเขี้ยวพยัคฆ์

เมื่อฤดูฝนมาเยือน ตอนนั้นเธอกับเขาจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง...
ในตอนนั้นเธอทำผิดพลาดเอาไว้หลายเรื่อง ทั้งหลอกลวงเขา หายไปจากชีวิตของเขา และ...รักเขา ทั้งๆ ที่ไม่สมควร
ส่วนตอนนี้ ต่อให้เธอพยายามหนีแทบตาย แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ยังทำเรื่องผิดพลาดเหมือนเก่า
นั่นคือเธอตกหลุมรักเขา...ผู้ชายที่น่าจะถูกกำหนดเอาไว้มาตั้งแต่แรกแล้วว่า
ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหน เขาก็เป็นของเธอ เหมือนกับที่เธอเองก็เป็นของเขาเหมือนกัน
#######
“ผมนึกว่าคุณแต่งตัวเสร็จตั้งนานแล้ว”
“ฉันเลือกชุดชั้นในอยู่ค่ะ”
“...ใช้เวลาไปตั้งสามสิบนาที?”
“แล้วคิดว่ามันไม่คุ้มเหรอคะ”
เขามองผู้หญิงในกระจกและเปรยว่า
“มันก็คุ้ม แต่ผมไม่เข้าใจว่าคุณจะใส่ชุดนี้ออกไปข้างนอกทำไมในเมื่อคนที่ดูได้มีแค่ผมคนเดียว”
ลันไม่สนใจคนตัวโต เธอหยิบเสื้อผ้าออกมาจากตู้ และฟังคำแนะนำของประภาคารว่าเธอควรสวมเสื้อผ้าแบบไหนไปงานคอนเสิร์ตอินดี้ร็อก
“ใช่ คุณหยิบกระโปรงหนังตัวนั้นแหละ”
“มันไม่สั้นไปเหรอคะ”
“ก็สั้น แต่ผมจะปกป้องคุณจากผู้ชายทั้งโลกเอง”
“...”
“แล้วผมก็จะพยายามอดทนจนกว่างานคอนเสิร์ตจะจบ ทีนี้...”
ปากกระด้างแนบกับใบหูเล็กแล้วกระซิบถ้อยคำที่เธอได้ยินเพียงคนเดียว ลันไม่ได้มีสีหน้าเปลี่ยนไปสักนิด เธอหันไปกระซิบตอบเขาบ้างว่า
“เราจัดการมันในตอนนี้ได้”
เปลือกตาของเขากระตุก
“หรือจัดในงานคอนเสิร์ตเลยก็ยังได้”
“ผมไม่อยากถูกจับกลางงานคอนเสิร์ต”
“ก็อย่าทำให้คนรอบข้างรู้สิ”
“คงเป็นไปได้ยากเพราะผมเป็นพวกเสียงดังเวลารู้สึกดี”
“อันนี้ไม่เถียง”

*ข้อแนะนำ : เพื่ออรรถรสในการอ่าน และเพื่อการเข้าใจเนื้อหา บุษยาผลิบานใต้คมเขี้ยวพยัคฆ์ อย่างลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น แนะนำให้อ่าน โบตั๋นร่วงโรยกลางฤดูร้อน สักรอบเพื่อปูทางเนื้อหา (แต่ไม่อ่านก็เข้าใจค่ะ)