เพื่อนร่วมงาน

“ยัดห่าขนมถ้วยใครอยู่ล่ะ?”
“เอ็งพูดจากับข้าให้มันดีๆหน่อยนะอีทิงทิง”
“โอเคร พี่แดกขนมถ้วยใครอยู่ล่ะ ใครให้แดกขอรึยัง?”
“อีสัส!ก็แดกขนมถ้วยมึงไง กูไม่ขอมึงจะทำไมห๊ะ”
“สถุล!”
“มึงด่าใคร?อีทิง”
“ก็ด่าพี่ไงหนูยืนคุยกับพี่อยู่แล้วจะให้หนูด่าใคร ยังจะมีหน้ามาถาม แย่งคนอื่นแดกจนกะทิเกาะสมองแล้วมั้ง เหลือพื้นที่เอาไว้ใส่เนื้อสมองบ้างนะ” ทิงทิงยืนเท้าเอวมองพี่ผิน
“แหม!แดกนิดแดกหน่อยทำเป็นพูดมาก”
“ไม่ได้แดกนิดแดกหน่อยจ้า เขาเรียกแดกหมดจดหรือแดกหมดเลยจ่ะ ยังจะเสนอหน้ามาเถียงอีก”
“เดี๋ยวกูคายคืนมึงตอนนี้เลยอีทิง” พี่ผินทำท่าจะล้วงคออ้วก
“คายออกมาแล้วประกอบให้เป็นชิ้นเหมือนเดิมด้วยล่ะ ถ้าประกอบได้ไม่เหมือนเดิมจะเอาไอ้ที่อ้วกออกมายีใส่หัวพี่คอยดู” ทิงทิงทำเสียงเข้มคาดโทษพี่ผิน
“อีสัส!!!” พี่ผินด่า