พนันรักอาจารย์สาว

“ใครจะกล้าทำอะไรมันวะไอ้ราชัน แม่ง! พ่อเป็นมาเฟียเจ้าของสนามแข่งรถชื่อดัง ไม่เท่านั้นยังมีเหล่าบรรดาอาที่เป็นมาเฟียใหญ่อีก ใครกล้าทำก็ให้มันรู้ไปดิ” ไตรว่าเสริม

ปืนกันกระตุกยิ้มมุมปากบาง ๆ อย่างพึงพอใจกับอำนาจที่ตัวเองมี ยกแก้วเหล้าในมือขึ้นจิบเบา ๆ อย่างสบายอารมณ์ต่างจากวินาทีก่อน

“แล้วอาจารย์คนใหม่ผู้ชายผู้หญิงวะ?” ไตรถาม

“น่าจะผู้หญิงนะ สวยว่ะแต่ดูจืดไปหน่อย” ราชันตอบ

“มึงเห็นหน้าแล้วว่างั้น?”

“น้องรหัสกูบอกมาอย่างนั้นนะ”

“สวยแต่จืดงั้นก็ฟันธงไว้เลยว่ายังไม่มีแฟน” ไตรว่า

“กูนึกอะไรสนุก ๆ ออกแล้วว่ะ” ราชันเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มร้ายกาจ

“อะไรของมึง” พอร์ชถาม

“ไอ้ปืนพนันกับพวกกูปะ?”

“มึงเหมารวมเลยเหรอวะไอ้ราชัน! ถามพวกกูยังเนี่ย” ไตรถามกลับเสียงสูง

“ว่ามา” ปืนกันเอ่ยขึ้นก่อนที่ราชันจะตอบอะไรไตรกลับไป หากข้อเสนอของราชันสนุกอย่างที่ว่าและคุ้มค่าต่อการลงทุน เขาก็พร้อมตอบตกลงอย่างไม่ลังเลใจ

“ภายในหนึ่งอาทิตย์ถ้ามึงทำให้อาจารย์คนใหม่หลงรักแล้วก็ยอมให้มึงเอาได้ พวกกูทั้งสามคนยอมจ่ายให้มึงคนละสิบล้าน แต่ถ้ามึงทำไม่ได้มึงต้องจ่ายให้พวกกูคืนสิบเท่า หรือถ้ามึงขอเพิ่มเวลามึงจะถูกหักเงินพนันตามจำนวนวัน” ราชันอธิบาย

“ได้ดิ กูตกลง” รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏบนใบหน้าอันหล่อในทันที