Winter Love Tale : เพลงเหมันต์

โปรยหลัง


เมื่อความรักบังเกิด
ไม่เลือกชนชั้น หรือฐานันดร
♥♥♥
แล้วเขา เหมันต์ จะห้ามความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้อย่างไร
เมื่ออีกฝ่ายคือ เพื่อน!! ของลูกสาว

“เพลงรังเกียจผมหรือ ผมอายุมากไปสำหรับเพลงใช่ไหม” เหมันต์ยังดื้อรั้นดึงดันไม่ยอมให้หญิงสาวหลุดออกจากวงแขนง่ายๆ ส่วนพิจิกาก็ส่ายหน้าไว
“อย่าให้เพลงเสียความนับถือในตัวคุณอาเลยนะคะ” เธอวิงวอนเสียงอ่อน ก่อนจะเห็นว่าวงแขนที่รัดเธอนั้นหล่นลงข้างกาย และร่างสูงที่ยืนประชิดอยู่ก็ถอยห่างออกไป ความรู้สึกผิดหวังทำให้เขาไม่อยากมองหน้าใครแม้แต่พิจิกา ทุกครั้งที่เด็กสาวหลบตาสะท้านอาย หรือแก้มแดงระเรื่อที่ได้ใกล้ชิดกัน นี่...เขาคิดไปเองคนเดียวและเข้าใจผิดไปเองใช่ไหม?

♥♥♥
แล้วเธอ พิจิกา จะกล้าเรียกความรู้สึกที่เกิดว่า รัก ได้ใช่ไหม
เมือเขาคือ พ่อ!! ของเพื่อนรัก

พิจิกาทาบมือลงเหนือหัวใจ ใจของเธอยังเต้นระรัวจับจังหวะไม่ได้ ใบหน้าเห่อร้อนราวกับคนจับไข้ รอยสัมผัสที่ริมฝีปากยังตรึงอยู่ในความทรงจำ “รู้ไหมผมชอบเพลง ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเดินชนกันที่มหาวิทยาลัย” เสียงนุ่มเบายังก้องไปมาในหัว
หญิงสาวยกมือขึ้นเหมือนจะพยายามแตะต้องสายหมอกที่เธอเห็นล่องลอยอยู่ในอากาศ แต่ไม่ว่าจะโบกสะบัดจับคว้าอย่างไร เธอก็ไม่สามารถไขว่คว้ามันมาไว้ในครอบครองได้ ไม่ว่าจะเป็นสายหมอกที่ห้อมล้อมรอบกายเธออยู่ตอนนี้ หรือคนที่ชื่อว่าหมอก หญิงสาวแอบยิ้มเศร้าๆ เมื่อรู้ว่ารักนี้เป็นไปไม่ได้....