ครรภ์รักทวงใจชีค

"ความฝันสูงสุดของฉันคือการเป็นแม่คน และตอนนี้ฉันก็อายุ25ปีแล้ว ยังไม่เคยมีแฟนสักคน เงินก็ไม่มีแล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะ"
..........................................
"คุณต้องการอะไรจากฉัน เรื่องเงินค่านาฬิกาไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวฉันจะหามาคืนให้”เอ่ยเสียงอึกอัก มือบอบบางพยายามผลักไสร่างของชายหนุ่มให้ออกจากตัว
“เรามานอนด้วยกันไหม”ปากหยักหนาแต่อมชมพูราวกับทาลิปสติกเอ่ยประโยคที่เหมือนจะธรรมดา แต่กับทำให้เธอตกใจจนแทบอยากจะล้มฟุบลงไปกองกับพื้น
“เรามานอนด้วยกันไหม”
“เรามานอนด้วยกันไหม”
“เรามานอนด้วยกันไหม”
“เรามานอนด้วยกันไหม”
คำพูดนี้ทำให้นับดาวถึงกับเหวอ พูดไม่ออกในหัวเธอมีแต่ประโยคว่า “เรามานอนด้วยกันไหม” นอนก็คิด กินข้าวก็คิด อาบน้ำก็คิด
.....................................
“แกเป็นไงบ้าง”

“ฉันสบายดี”

“ฉันก็สบายดีกำลังรอเป็นว่าที่คุณแม่” นับดาวพูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกับเพื่อนสนิทอย่างออกรสออกชาติอีกหลายประโยค โดยลืมสังเกตสิ่งแวดล้อมที่นั่งหัวโด่กัดฟันแน่นอยู่ข้างหลังหญิงสาวที่มาถามหานับดาว

‘รอเป็นว่าที่คุณแม่งั้นเหรอ...กับใคร เธอท้องกับใครก็เขาไม่ใช่เหรอที่เป็นคนแรกของเธอ....แล้วเธอจะไปท้องกับใครนอกเสียจาก...เขา’

“จริงเหรอ แสดงว่าแกหาพ่อพันธุ์ให้ลูกแกได้แล้วใช่ไหม” กิ๊ฟถามอย่างตื่นเต้นต่อ เนื่องจากเธอและเพื่อนฝันเฟื่องกันว่าจะตั้งครรภ์ คลอดแล้วก็เลี้ยงลูกด้วยกัน

“ใช่แถมได้ตรงคุณสมบัติที่ฉันตั้งไว้ด้วยนะ” ณัฐนิชายังไม่รู้ตัวว่าคำพูดของเธอได้สร้างรอยร้าวที่บาดลึกตอบย้ำบาดแผลของใครบางคน ที่กำลังนั่งก้มหน้ามือจบแก้วกาแฟสีขาวสะอาดแน่น จนแก้วแทบจะแตก....หึ เขานี่ไม่เคยผิดจริงๆ เลยนะ

“หล่อ เข้ม ขาว สูง ฉลาด” เพื่อนสาวที่ไม่เคยขัดศรัทธาเธอเขย่ามือเพื่อนอย่างตื่นเต้น