อสูรพลั้งรัก

ปากบอกว่าเกลียดแสนเกลียด โทษว่าเธอเป็นสาเหตุที่ทำให้คนที่รักต้องจากไป
แต่ทำไมพอยิ่งเข้าใกล้ยิ่งเริ่มไม่มั่นใจความอดทนและความรู้สึกของตัวเองเข้าไปทุกที

************************

“ตอนนี้ยัยเด็กนั่นเรียนจบแล้วใช่ไหม”
“ใครหรือครับ” ปวัตน์ทำสีหน้าครุ่นคิด
“ยัยเด็กที่ทำตัวเป็นปลิงเกาะน้องสาวฉันเมื่อก่อนนั่นไง”
“คุณดานะหรือครับ”
“จบหรือยัง”
“จบแล้วครับ ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงสมัครงานและสัมภาษณ์งาน คุณไอศูรย์มีอะไรหรือเปล่าครับ” 
“ไปจัดการด้วยนะ ทำอย่างไรก็ได้ไม่ให้บริษัทต่าง ๆ รับหล่อนเข้าทำงาน”


“จะดีหรือครับคุณไอศูรย์” ปวัตน์ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
จากที่เคยไม่ชอบใจเธอในตอนนั้น ไม่คิดว่าตอนนี้เจ้านายจะยังผูกใจเจ็บกับเด็กคนนั้นอยู่อีก
“อย่าคิดว่าจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข”
ไอศูรย์ไม่สนใจเสียงทักท้วงใด เขาสั่งงานเสร็จก็เดินกลับขึ้นไปชั้นบนโดยไม่หันหลังมาอีก

***********************

รักที่เกิดจากการอยากแก้แค้นและอยากเอาคืน
พระเอกทำเลวกับนางเอกสารพัด เพียงเพราะเข้าใจผิด
ส่วนนางเอกก็ยอมเพราะตัวเองเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดเรื่องนั้น
แนวขึ้นอย่างหงส์ลงทีแทบขาหัก กว่าจะรู้ความจริงก็เล่นไม่กล้าสู้หน้ากันเลยทีเดียว