ภรรยาแก้ชง

“นอนด้วยคนสิ”

เสียงนุ่มกระซิบพูดข้างหูเธอมังกรดันร่างใหญ่เข้ามาแนบชิดกับคนตัวเล็กที่อยู่ภายใต้ผ้าห่ม นิทานสัมผัสได้ว่าอีกก็ไม่ได้สวมเสื้อผ้าเช่นกัน ความเขินอายเริ่มเข้ามาดึงสติของนิทานให้กลับมาทำงานอีกครั้ง

“ออกไป”

มือเล็กพยายามดันตัวอีกฝ่ายให้ออกไปจากผ้าห่มแต่ก็สู้แรงของอีกฝ่ายไม่ได้ เธอเลยตัดสินใจที่จะเป็นฝ่ายลุกออกไปเองแต่ก็ถูกแขนใหญ่โอบรังตัวเอาไว้ แผ่นหลังสัมผัสได้ถึงแท่งอุ่นร้อนที่กำลังดุนหลังเธออยู่

“พี่ออกไปได้ไหม”

“แล้วจะให้พี่ออกไปไหนพี่ก็หนาวเหมือนกัน”

“งั้นเดี๋ยวหนูออกไปเอง”

“แล้วจะออกไป”

“หนูนอนบนพื้นได้ไม่เป็นไร”

“เตียงก็กว้างนอนด้วยกันนี้แหละ”

“พี่นอนอยู่ด้วยแบบนี้หนูจะไปหลับลงได้ยังไง”

“ถ้านอนไม่หลับก็ไม่ต้องหลับ”

ร่างใหญ่พลิกตัวขึ้นมาคร่อมร่างเล็กเอาไว้ลมหายใจร้อนไหลผ่านร่างเล็กที่อยู่ด้านล่าง เข่าดันเรียวขาเล็กให้แยกออกจากกัน ร่างเล็กข้างยังออกแรงขัดขืนอยู่ถึงแม้จะรู้ว่าสู้ไม่ได้

“หนูไมได้ถูกจ้างมาให้ทำอะไรแบบนี้”

“ช่วยพี่หน่อยไม่ได้หรือไงครับ”

“แต่ว่าหนูไม่เคย...”

“พี่สัญญาว่าจะอ่อนโยน”