แก้วตา

แก้วตาบอกไม่ถูกว่าอะไรเป็นเหตุให้แกนึกถึงข้อนั้น และทันใดที่คิดถึงมันความรู้สึกก็เสียวปลาบเข้าหัวใจ อย่างเดียวที่แก้วตารู้ก็เพียงแต่ว่ามันไม่ใช่เกิดจากความอิจฉาริษยา เพราะว่าทารกที่จะเกิดมาเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณพ่อ ซึ่งเกิดกับหญิงอื่นซึ่งไม่ใช่คุณแม่ แกแน่ใจในข้อนั้นประการหนึ่งก็เพราะไม่เคยมีใครที่จะให้ความรักและความเอาใจใส่และความเข้าใจแกอย่างที่อัญชลิตได้แสดงต่อตลอดเวลาที่แกและตาตุ้มกับยายอี๊ดมาใช้ชีวิตร่วมอยู่ด้วยชั่วคราว

อีกประการหนึ่งก็เพราะความเอาใจใส่ของคุณพ่อต่อเด็กคนนั้นจะมากหรือน้อยกว่าแกไม่สำคัญสำหรับแก้วตาอีกต่อไป ในเมื่อตลอดเวลาความสนใจไยดีอย่างเดียวของคุณพ่อจะจดจ่ออยู่แต่งานเท่านั้น งาน...งาน...และงาน จนกระทั่งมันกลายเป็นศัตรูกับฉัตรสุวรรณผู้ต้องการเวลาและความสนใจทั้งหมดของเขาเป็นของหล่อนเอง

เปล่าเลย มันมิใช่ลูกกับเมียของคุณพ่อที่กำลังจะเกิดมา แก้วตาบอกตัวเองอีกครั้ง หากทุกสิ่งทุกอย่างที่ทารกนั้นเป็นตัวแทนและความหมายซึ่งจะเป็นผลต่อเนื่องต่อไป อีกไม่ช้าเมื่อคุณแม่กับหมออเนก สนธยาแต่งงานกันคุณแม่ก็จะหนีสภาพนั้นไม่พ้น จำนวนน้องของเขาจะต้องเพิ่มขึ้นอีกคนเพียงแต่ต่างพ่อ ทำนองเดียวกับน้องคนนี้ต่างแม่ แต่ละรายเหมือนเหตุการณ์ที่เกิดในคนละโลกและปราศจากความเกี่ยวข้องสัมพันธ์กัน

แม้กระนั้นแต่ละรายมันก็มีส่วนสัมผัสกับโลกน้อยๆ ของแกอย่างหลีกเลี่ยงไม่พ้น และเพราะว่าแต่ละรายดูเหมือนจะหมกมุ่นครุ่นคิดอยู่แต่เรื่องส่วนตัวในปัจจุบันของตน แกและพี่กับน้องทั้ง ๓ คนซึ่งเป็นผลแห่งการใช้ชีวิตในอดีตของคุณพ่อและคุณแม่ก็มีแต่จะถูกละเลย เหมือนไม่มีความหมายแก่ใคร

แก้วตาไม่เข้าใจว่าเหตุไฉนความคิดนี้จึงไม่เคยเกิดขึ้นกับแกมาก่อน จนกระทั่งได้สำนึกถึงการตั้งครรภ์ของอัญชลิตในเช้าวันนั้น

บางทีมันอาจจะเป็นชนวนชักนำมโนคติของแกล่วงหน้าไปถึงสภาพอย่างเดียวกับของคุณแม่เมื่อแต่งงานแล้ว และบางทีมันก็อาจจะทำให้แกได้คิดถึงชีวิตอันสับสนอลหม่านภายในครอบครัวขึ้นมาเป็นครั้งแรกเหมือนบ้านแตกสาแหรกขาดในยามสงคราม สันติภาพอาจจะนำความสงบสุขมาสู่แต่ละชีวิต และแต่ละครอบครัวได้ชั่วคราว

แต่มันไม่มีวันจะกลับเป็นชีวิตเก่าและครอบครัวเดิมได้อีกต่อไป