นิทรา ลิขิตรัก [เล่มเดียวจบ]

ราชครูหนุ่มใหญ่วัยสามสิบสองปี กับสตรีน้อยวัยสิบห้าที่มักตามวอแวเขาอยู่ตลอด เกิดเรื่องมากมายทำให้ทั้งคู่ต้องมาพัวพันกัน จนในที่สุดก็ถึงคราที่ต้องหมั้นหมาย แต่ทุกอย่างจะเป็นไปตามที่ต้องการหรือไม่

“จงหยวนเจ้าพาใครมา ใช่คุณหนูชิงเยว่แน่หรือ”
คำถามนี้ทำเอาผู้ถูกเชิญและคนสนิทถึงกับงง คิ้วเรียวขมวดเป็นปมทันที ก่อนจะหันมาหาผู้ที่นั่งเช็ดดาบอยู่ ยามนี้นางจึงได้สังเกตุใบหน้าเขาชัดเจนขึ้น ใบหน้านี้ยังคงเหมือนเดิม แม้เวลาจะผ่านไปห้าปีแล้วที่ไม่ได้เจอกัน แต่ดวงตาสวยมันกลับหยุดลงที่ริมฝีปากอีกฝ่าย ก่อนที่แก้มเนียนจะขึ้นสีเรื่อจนลามมาถึงหู
“ว่าไง..ข้าถามว่าเจ้าเชิญมาผิดคนหรือไม่” อวี้เทียนยังคงใช้คำถามเดิม แต่คราวนี้คนตัวเล็กเป็นผู้ตอบ
“คารวะท่านราชครูเจ้าค่ะ ข้าน้อยจ้าวชิงเยว่บุตรสาวคนเล็กใต้เท้าจ้าว มาตามคำเชิญเจ้าค่ะ” สองมือประสานกัน พร้อมกับคำนับอีกฝ่ายอย่างนอบน้อม
“หึหึ..ข้าว่าเจ้าคงพามาผิดตัวแล้วกระมัง คุณหนูชิงเยว่ที่ข้าเคยรู้จัก ไม่ได้มีท่าทีอ่อนน้อมเช่นนี้นะ นางทั้งดื้อทั้งซน เตือนเท่าไหรก็ไม่ฟัง” เสียงทุ้มเอ่ยออกมา โดยที่สายตาก็ยังคงจับจ้องที่ดาบในมือ คนถูกตำหนิถึงกับยืนนิ่ง ไม่คิดว่าคนตัวโตจะยังคงปากคอเราะร้ายเช่นเดิม
สองเท้าเล็กจึงเดินเข้ามาหาเขา ก่อนจะหยุดยืนอยู่ตรงหน้าอีกฝ่าย ทำเหมือนตอนเด็กไม่มีผิด ใบหน้าหล่อของราชครูจึงเงยขึ้น เขาชะงักเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนท่าทีให้ปกติเช่นเดิม
“ท่านอามีอะไรจะคุยกับข้าหรือเจ้าคะ” เสียงหวานเอ่ย
ริมฝีปากหนายกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเลือนหายไป
“จะยืนค้ำหัวอีกนานไหม ทำไมไม่หาที่นั่ง”
“ท่านอาก็ขยับสิ” เด็กสาวเอ่ยบอก
เสียงถอนหายใจจึงตามมา พร้อมกับกระเถิบเบี่ยงตัวมาจนสุดตั่งนั่ง เพื่อให้สตรีตัวน้อยได้หย่อนก้นลง
“เราจะหมั้นหมายกันตามทำเนียม แต่ข้าก็จะให้โอกาสเจ้าสองปี หากพบเจอบุรุษที่เจ้ามีใจให้รีบบอก ข้าจะเป็นคนถอนหมั้นให้เอง ถึงยามนั้นเรื่องระหว่างเราถือเป็นอันสิ้นสุด” ราชครูเอ่ยเสียงเรียบ เขาคิดว่านี่คงเป็นทางออกดีที่สุดแล้ว เพราะนางยังเด็กนัก อายุห่างกันตั้งสิบเจ็ดปี หากเขาแต่งงานช่วงนั้นนางก็คงไม่ต่างจากบุตรสาว