Navy Blue | หัวใจลูกประดู่

ภาคพิเศษนิยายทหารเรือ



สนามใหญ่ , โรงเรียนนายเรือชลาลัย

[สินสมุทร]

“ฐานหลักของกองทัพเรือ อยู่จังหวัดอะไร...”

“อุตรดิตถ์”

“555” เสียงบรรดานักเรียนนายเรือร่วมรุ่นพร้อมใจกันหัวเราะเมื่อได้ฟังคำตอบของสินสมุทร ทำไมอ่ะ ผิดเหรอ

“นี่มึงไม่รู้จริงหรือมึงจงใจตอบกวนตีนวะหะ” โดนว่าไม่พอนะ โดนชี้หน้าด้วย เขาดูโกรธมากกับคำตอบนี้

“ไม่รู้จริงๆ ครับ”

“มึงเป็นลูกชายนายพลธเนศหรือก็คือพลเรือเอกธเนศ วิศาลโฆษิต ทำไมมึงจะไม่รู้ว่าฐานหลักของกองทัพเรืออยู่จังหวัดอะไร”

“ไม่รู้จริงๆ ครับ”

เป็นคนเดียวที่ยืนอยู่ในสนาม คนอื่นนั่ง คนที่พูดด้วยเขาเป็นทหารเรือ มาเป็นครูสอนพิเศษในช่วงเปิดเทอมแรก หรือที่ใครๆ ก็เรียกว่าหมวดเอิร์ท ชื่อจริงชื่ออะไรไม่รู้นะ จำไม่ได้

“ไม่น่าเชื่อ ลูกชายนายพลทหารเรือ แต่ไม่รู้ว่าฐานหลักของกองทัพเรืออยู่ที่ไหน พิลึก”

“ครับ แล้วมันอยู่ที่ไหนเหรอ”

“น่าขำเกินไปที่จะต้องตอบคำถามนี้ มึงเข้าโรงเรียนนายเรือมาได้ไงวะ หรือพ่อจัดการทุกอย่างให้”

“ใช่ ผมไม่ได้อยากเรียนทหารเรือ”

“คือมึงไม่รู้อะไรเลย เสียชื่อพ่อมึงนะ กูเห็นนามสกุลปุ๊บคือสะดุดตาที่สุดเลย แต่กลับไม่มีความรู้อะไรเลย แม้แต่ที่ตั้งฐานหลักของกองทัพเรือยังไม่รู้ มึงออกไปเหอะถ้าไม่อยากเรียน คนอยากเรียนยังมีอีกมาก”

“หมวดพูดกับพ่อให้ผมสิ ถ้าหมวดทำได้นะ ผมจะยอมคลานสี่ขารอบสนามกีฬากลาง 4,000 รอบ”

“พ่อบังคับให้มึงเรียน ใช่หรือเปล่าล่ะ”

“ใช่ ผมไม่อยากเป็นทหารเลย ไม่มีสักนิดที่คิดอยากเป็น ความอดทนผมก็ต่ำมากด้วย เป็นท.ทหารอดทนไม่ได้หรอก”

“รู้มาว่าช่วงเที่ยง มึงแซงคิวซื้อข้าวในโรงอาหารด้วยการจ่ายเงินให้แม่ค้า 10 เท่าของค่าอาหาร”

“ครับ ทำไม่ได้เหรอ ผมก็จ่ายเพิ่ม 10 เท่า เป็นการซื้อคิวแล้วไง ก็ผมหิว”

“แล้วคนอื่นเขาไม่หิวเหรอ ?”

“เรื่องมันโคตรเล็กน้อยอ่ะหมวด อย่าระเบียบวินัยอะไรนักหนาเลย”

“ไปเรียนรู้ที่จะรู้จักการรอคอยหน่อยดีกว่า เพื่อที่ความอดทนที่ว่าต่ำมากจะได้สูงขึ้นหน่อย บทเรียนแรก พรุ่งนี้เช้าจะมีกิจกรรมให้ทำ แลกกับ 1 ลายเซ็น เตรียมสมุดลายเซ็นไว้ด้วย”

“สมุดลายเซ็นคือเล่มไหนเหรอ ผมได้รับสมุดมาหลายเล่มมาก”

“555” พวกเพื่อนๆ ส่งเสียงขำกันมาอีก จริงนะ มันคือเล่มไหนล่ะ สมุดลายเซ็น

“มึงไม่รู้เพราะมึงไม่ได้เปิดดูเลยว่าสมุดแต่ละเล่มที่โรงเรียนแจกคือสมุดอะไรบ้าง”

“ครับ ยังไม่ได้ดู”

ไม่ชอบ ไม่อยากเรียนทหาร ต้องหาวิธีออกจากที่นี่ให้ได้...