หนูเป็นลูกสาวที่ป๊ะป๋า(ไม่)ต้องการ

“ระวังหน่อยสิ” เจ้าของมือสากที่จับแขนเล็ก ๆของเด็กหญิงไว้พูดด้วยน้ำเสียงดุ ๆพร้อมกับทำหน้าถมึงทึง ดวงตาสีนิลปรากฏแววดุกร้าวเหมือนคนอารมณ์ขุ่นเคือง
“ขอโทษค่ะคุณลุง” ดึงแขนออกจากมือหนาแล้วขยับออกห่าง เด็กหญิงน้ำมนต์แหงนหน้ามองคุณลุงหน้าดุอย่างเต็มสองตา ดวงตากลมเล็กจับจ้องไปยังใบหน้าของเขาอย่างไม่ลดละ
หัวคิ้วดกดำย่นเข้าหากัน มองตอบดวงตาใส่แจ๋วอย่างไม่พอใจ เด็กบ้านี่มายืนจ้องหน้าผู้ใหญ่แบบนี้ได้อย่างไร พ่อแม่ไม่สอนเหรอว่าทำแบบนี้มันเสียมารยาท
“มายืนจ้องหน้าผู้ใหญ่แบบนี้ไม่รู้เหรอว่ามันเสียมารยาท” รู้สึกขัดใจขึ้นมาเมื่อเห็นว่าเด็กหญิงยังยืนนิ่งและยังจ้องมาอย่างจริงจัง นายหัวจากเมืองใต้ยกมือขึ้นมาเท้าเอวทั้งสองข้างพร้อมกับบ่นอุบอิบอย่างหัวเสีย สูดหายใจลึกยาวแล้วผินหน้าไปอีกทาง
เพราะอย่างนี้แหละเขาถึงไม่คิดจะมีลูก
เด็กอะไร น่าจับตีก้นสักฉาดสองฉาด
“แล้วนี่พ่อแม่ไปไหน ทำไมมายืนอยู่คนเดียว”
“แม่ขายของอยู่ในตลาดค่ะ” เด็กหญิงน้ำมนต์พูดทั้งที่ตายังจับจ้องไปยังดวงหน้าดุ ๆของคุณลุงตัวโต “คุณลุงหล่อนะคะ แต่ขี้โมโห ขี้โมโหแบบนี้ไม่มีใครอยากยุ่ง”
พูดจบเด็กน้อยก็วิ่งผ่านร่างสูงใหญ่ไปโดยไม่หันกลับมามองอีกเลยทิ้งให้คนถูกว่ามองตามหลังด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองในใจ
ยายเด็กบ้านี่กล้าดีอย่างไรมาว่าเขา

***
*นิยายน่ารักแนวครอบครัว ดำเนินเรื่องเรียบง่ายตามแบบนิยายเรื่องสั้น
*โปรดโหลดตัวอย่างก่อนกดซื้อค่ะ
*นิยายผ่านการตรวจคำผิดมาแล้ว ถ้ายังมีตกหล่นกราบขออภัย อย่าเพิ่งลดดาวเพราะคำผิดนะคะ
*มีตอนพิเศษเพิ่มให้อีก 1 ตอนค่ะ จะลงเพิ่มให้พร้อมกับไฟล์ที่ตรวจคำผิดอีกครั้งค่ะ
*12/8/66