ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูกสอง

"แม่."
“แม่ตื่นได้แล้ว!”
ในความฝันของเธอ ซู่ลัวะได้ยินเสียงของเด็ก ๆ อยู่รอบตัวเธอ
เมื่อเธอลืมตาขึ้นก็รู้สึกว่าทุกอย่างดูแปลกตาไปหมด ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนกันแน่
ไม่ใช่ในห้องของเธอหรอกเหรอ
“ในที่สุดแม่ก็ตื่นแล้ว”
“วันนี้แม่สัญญาว่าจะพาพวกเราออกไปข้างนอก แม่ต้องรักษาสัญญานะคะ”
มือเล็ก ๆ สองคู่คว้าแขนของซู่ลัวะและเขย่าเธอเบาๆ
แม่…แม่ของพวกเธอเหรอ?
ซู่ลัวะที่จำได้ว่าเมื่อคืนนี้เธอนั่งอ่านนิยายเล่มใหม่ที่เพิ่งซื้อมาอยู่ที่ห้องของเธออยู่เลย
หรือว่าตอนนี้เธอกำลังเห็นภาพหลอนเพราะเรื่องนั้นเหรอ?
ซู่ลัวะหันกลับมามอง เธอเห็นเด็กชายและเด็กหญิงอายุประมาณสองถึงสามขวบทั้งคู่ พวกเขาดูฝาแฝดและยืนอยู่ข้างเตียงมองเธออย่างมีความสุข
“เรียกฉันว่าแม่เหรอ” ซู่ลัวะชี้ที่ตัวเองและถามอย่างสับสน
“ใช่ค่ะ คุณคือแม่ของพวกเรา” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย
“แม่ครับ แม่ละเมอหรือเปล่าครับ” เด็กชายที่ดูกังวล
ซู่ลัวะตกตะลึงกับคำตอบของพวกเขา

เธอเป็นโสดมากว่า 20 ปี จู่ๆเธอกลายเป็นคุณแม่ลูกสองตั้งแต่เมื่อไหร่?
“นี่เด็กๆจ้ะ พวกหนูจะเรียกคนอื่นว่าเเม่มั่วซั่วไม่ได้นะ ฉันยังไม่ได้แต่งงานเลยด้วยซ้ำ จู่ๆจะให้ฉันมีลูกตัวโตเท่าพวกหนูสองคนได้ยังไง”
ทันทีที่พวกเขาได้ยินเธอพููดแบบนั้น เด็กทั้งสองก็เริ่มร้องไห้
“แม่ไม่ต้องการเราอีกแล้ว!”
“คุณคือแม่ของพวกเรา!”
ซู่ลัวะที่ไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับเด็กเลยแม้แต่น้อย แต่เมื่อเด็กทั้งสองร้องไห้เธอก็ตื่นตระหนกทันที “อย่าร้องไห้สิ แต่ฉันไม่ได้เป็นแม่ของพวกเธอจริงๆ…”
ก่อนที่ซู่ลัวะจะพูดจบ ประตูก็เปิดออกและมีชายหนุ่มเดินเข้ามา
เขารีบเดินไปที่ด้านข้างของซู่ลัวะและกอดเด็กทั้งสองและปลอบโยนพวกเขา
“ซีซี เป่ยเป่ย อย่าร้องไห้ ให้แม่นอนก่อน เราออกไปเล่นกันเถอะ โอเคไหม?”
หญิงสาวพูดกับชายคนนั้นทั้งน้ำตา “พ่อ แม่จำเราไม่ได้แล้ว!”
เด็กชายกำหมัดแน่นและทำหน้ามุ่ย น้ำตาไหลอาบหน้า
ชายคนนั้นจ้องมองซู่ลัวะด้วยความไม่เชื่อ ดูเหมือนเขาจะอารมณ์เสียเล็กน้อย
และพยายามระงับความโกรธ “ซู่ลัวะ! คุณชักจะมากเกินไปแล้วนะ คุณไม่จำเป็นต้องชอบฉันก็ได้ แต่คุณจะทำแบบนี้กับลูกๆไม่ได้นะ”
ซู่ลัวะตกตะลึงอย่างมากกับข้อกล่าวหาของชายคนนั้น
จู่ๆ เธอก็กลายเป็นคนที่ละทิ้งสามีและลูกอย่างงั้นเหรอ?
“สวัสดีสุดหล่อ คุณเป็นใครอะ”
ซู่ลัวะพยายามอย่างหนักที่จะนึก แต่ก็ค่อนข้างแน่ใจว่าเธอไม่เคยเจอเขามาก่อน ชายคนนั้นโกรธจนตัวสั่นไปหมด
“ซู่ลัวะ สนุกไหมที่ทำให้ฉันโมโห ฉันชื่อกู่เจิน เป็นสามีที่ถูกต้อง
ตามกฎหมายของคุณ”
กู่เจิน?
ชื่อฟังดูคุ้นๆ ไม่นานซู่ลัวะก็จำได้ นี่มันชื่อของผู้ชายในนิยายเรื่อง “ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าโลกนี้ไม่คุณ” ที่เธออ่านค้างไว้เมื่อคืนนี้ไม่ใช่เหรอ
ในนิยายชีวิตของกู่เจินนั้นน่าสังเวชจริงๆ แม้ว่าเขาจะร่ำรวยและหล่อเหลา แต่เขากลับตกหลุมรักผู้หญิงที่ไม่ชอบเขา และผู้หญิงคนนั้นชื่อซู่ลัวะด้วย
ในตอนแรกกู่เจินรู้ว่าซู่ลัวะนั้นรักคนอื่น และเขาต้องการให้เธอมีความสุข
แต่เขาบังเอิญไปรู้ความลับบางอย่างโดยบังเอิญว่าหลินเทียนคนที่ซู่ลัวะรัก หลอกใช้ซู่ลัวะแทนรักแรกของเขาเท่านั้น
กู่เจินไม่ต้องการให้ซู่ลัวะถูกหลอกและเจ็บปวด ดังนั้นเขาจึงบอกความจริง
กับซู่ลัวะ อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงแต่ซู่ลัวะไม่เชื่อเขาเท่านั้น แต่เธอยังคิดว่ากู่เจินเป็นคนไม่ดีอีก
จากนั้นไม่นานบริษัทของครอบครัวของซู่ลัวะก็เกิดวิกฤต และมีเพียงกู่เจินเท่านั้นที่จะช่วยพวกเขาได้ ซู่ลัวะใช้ตัวเองเป็นเบี้ยต่อรองและตกลงแต่งงานกับกู่เจิ้นเพื่อแลกกับการที่เขาจะช่วยบริษัทซู่ให้ผ่านพ้นวิกฤตไปได้
หลังจากแต่งงานกัน ซู่ลัวะก็หลงเชื่อในข่าวซุบซิบที่ไม่เป็นความจริง และคิดว่าวิกฤตในครอบครัวของเธอเป็นส่วนหนึ่งของแผนการของกู่เจิน ที่จะบังคับให้เธอแต่งงานกับเขา เธอเริ่มเกลียดกู่เจินและเย็นชากับเขา
จากนั้นเธอและหลินเทียนก็ได้เจอกันอีกครั้ง ซู่ลัวะไม่ต้องการอะไรนอกจากการได้อยู่กับเขา เธอใช้ทุกวิถีทางเพื่อบังคับให้กู่เจินหย่าร้างกับเธอ ไม่ว่าซู่ลัวะจะจัดการยังไงก็ไม่เคยสำเร็จ และกู่เจินก็ยังคงเสียสละตัวเองเพื่อช่วยซู่ลัวะมาตลอด และหลังจากที่เธอรู้ความจริง ซู่ลัวะก็ฆ่าตัวตายด้วยความรู้สึกผิด
ลูกทั้งสองกลายเป็นเด็กกำพร้าและมีชีวิตที่น่าสาร

หลังจากที่ซู่ลัวะอ่านนิยายจบ เธอเขียนเรียงความ 10,000 คำ
และโพสต์บนฟอรัม เธอดุผู้เขียนที่ทำให้กู่เจินมีมุมมองชีวิตที่น่าสงสารและใจร้ายกับเขามาก

เป็นไปได้ไหมว่าเธอเดินทางจากความเป็นจริงไปสู่โลกในนิยายที่เธออ่าน?
ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังเป็นนางเอกของเรื่องที่มีชื่อเดียวกันกับตัวเธอเองอีกด้วย