อ้อนวอนขอรัก

♡ Update ภาพหน้าปกค่ะ

˗ˏˋคำโปรย´ˎ

จากวันที่เธอขอร้องให้เขารักเธอ …สู่วันที่เขากลับต้องอ้อนวอนขอความรักจากเธอเสียเอง


‘หวังว่าคุณจะทำตามสัญญา อย่ามายุ่งกับผมอีก’
.
.
‘ฝ้ายสัญญาว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับเต้อีก ลาก่อน’

------------------------------------------------------------------------------------------------
.... จากวันที่ผลักไส
“ฝ้ายเลิกยุ่งกับเต้ได้แล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะนะ เต้ไม่ได้รักฝ้าย เต้รักน้องพราว”
“แต่ฝ้ายรักเต้”
“ฝ้ายหยุดเพ้อเจ้อได้แล้ว ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกันอีก ต่อจากนี้ไปเต้ขอให้ฝ้ายเลิกยุ่งกับเต้”
“ฝ้ายอยากนอนกับเต้! …ฝ้ายกำลังเดือดร้อน ขอให้ฝ้ายนอนกับเต้เพื่อแลกกับเงินห้าแสนได้ไหม”
“รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา”
“...”
“อยากมากใช่ไหม ได้!” ตฤนพรูลมหายใจด้วยความอัดอั้น “และไอ้ยาในแก้วนี้ก็ไม่ต้องใช้ ผมจะจัดให้คุณสมกับความต้องการเอง เพื่อแลกกับเงินห้าแสน ...แลกกับอิสรภาพ และอย่ามายุ่งกับผมอีก!”
“ผมมีเวลาไม่มาก ...แต่คุณต้องสัญญาว่าถ้าคุณได้เงินห้าแสนไป คุณจะไม่มายุ่งกับผมอีก เราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีกตลอดไป เพราะผมเกลียดผู้หญิงแบบคุณ!”
“เต้ ฝ้ายขอถามเป็นครั้งสุดท้าย ...ไม่มีวันที่เต้จะรักฝ้ายได้เลยใช่ไหม”
“ใช่! ไม่มีวันที่ผมจะรักคุณ จะไม่มีวันนั้น และหวังว่าคุณจะทำตามสัญญา อย่ามายุ่งกับผมอีก”
——————————————————
.... สู่วันที่อ้อนวอน
“คุณหมอมีอะไรจะคุยกับดิฉันเหรอคะ”
“คือ เต้ขอ...” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาเบาหวิว และแฝงไปด้วยความประหม่า ราวกับว่าเจ้าของเสียงไม่กล้าที่จะเอื้อนเอ่ยอะไรออกมา
“ดิฉันไม่ลืมที่จะรักษาสัญญาค่ะ และหวังว่าคุณหมอจะรักษาสัญญาที่เคยพูดไว้เช่นกันนะคะ” ณิสรินทร์ก้มศีรษะเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังและเดินจากไป ทิ้งให้ตฤนยืนอยู่กับความเงียบสงัด ความเหงาแล่นเข้ามาจับขั้วหัวใจ ‘ฝ้ายสัญญาว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับเต้อีก ...ลาก่อน’
“เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม ให้อภัยเต้ได้ไหม ลืมทุกคำสัญญา แล้วกลับมารักเต้อีกสักครั้งนะ ให้อภัยเต้นะ …ได้โปรด” ตฤนวิงวอนแผ่วเบา น้ำสีใสเอ่อล้นขอบตาคมเข้ม น้ำตาแห่งความเสียใจไหลรินผ่านแก้มสากด้วยความรู้สึกผิด