ฤทัยมาเฟีย

“หืม….ดูรีบร้อนจังเลยนะ ทำไมหรอ หรือนายมีนัดกับผู้ชายคนอื่นต่อรึไง” เดธเอ่ยอย่างไม่พอใจพร้อมกับสีหน้าบึ้งตึงขึ้นมา
“โอ้ว นายรู้ได้ไงกันเนี้ย ใช่ฉันมีนัดกับปีเตอร์ต่อรีบพูดธุระของนายมาได้แล้วเสียเวลาจริง” จัสตินเอ่ยประชดอีกฝ่ายเพื่อให้เขาเข้าเรื่องที่ต้องงการจะพูดได้สักที
แต่ใครจะไปรู้ว่าวินาทีถัดมาร่างของจัสตินกลับลอยหวือไปนั่งแหมะลงที่ตักของร่างสูงตรงหน้าทันที ก่อนที่เขาจะกดจูบลงมาที่ปากบางหนัก ๆ อยู่สองครั้งโดยที่ร่างเล็กเองก็ตั้งตัวไม่ทันและมัวแต่ตกตะลึงกับการกระทำของคนตัวโตจนเผลอนั่งนิ่งอย่างทำอะไรไม่ถูกไปครู่หนึ่ง
“ทำบ้าอะไรของนายกัน” หลังจากที่ได้สติกลับคืนมาจัสตินก็รีบผละใบหน้าเล็กของตัวเองออกห่างจากคนตรงหน้าทันทีก่อนจะเอ่ยต่อว่าด้วยใบหน้าที่แดงจัด
“หึ ก็ทำโทษเมียที่คิดจะมีผู้ชายคนอื่นไงละ” ร่างสูงเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มมุมปากอย่างมีเสน่ห์และนั้นก็ยิ่งทำให้ร่างเล็กตรงหน้าใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นไปอีกจนต้องก้มหน้ามองแผงอกของอีกฝ่ายเพื่อหนีความรู้สึกเขินอาย ก่อนจะบ่นเสียงอู้อี้ในลำคออย่างน่าเอ็นดู
“ก็แค่พูดประชดไหมละ ไอ้คนฉวยโอกาส ชิ”