พรายพยาบาท

ในรอยขูดขีดนั้น ยังปรากฏสัญลักษณ์อย่างหนึ่งอยู่อย่างพร่าเลือน
สัญลักษณ์อย่างนี้ มีแต่ผู้ทรงอาคมแก่กล้าเท่านั้น จึงจะรู้ดีว่า
บัดนี้...บางสิ่งบางอย่างที่ถูกสะกดไว้นั้น ถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว
“ข้าขออาฆาต ข้าจะพรากทุกสิ่งที่เจ้ารัก ทุกชาติ!”
ธิปกเห็นน้ำหอมลอยอยู่กลางน้ำ ดวงตาเธอหลับพริ้ม
และสิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มขนลุกเกรียว นั่นคือร่างขาวโพลนที่กอดหญิงสาวอยู่ด้านหลัง
ดวงตาไร้แววบนใบหน้าขาวซีดของมนุษย์จ้องมองมาที่ธิปกอย่างสะใจ
ผมยาวของมันกระจายแผ่ปกคลุมไปทั่ว
มันกำลังฉุดดึงร่างบอบบางให้จมลง...จมลงไป อย่างช้าๆ
“ข้าจะพรากทุกสิ่งที่เจ้ารักทุกชาติไป!”
อย่างไม่ต้องคิด ธิปกกำพระเครื่อง พุ่งลงสู่ผืนน้ำเบื้องหน้าทันที
เขายอม...เขายอมชดใช้ หากมไม่ยอมให้ ‘สิ่งใด’
มาพรากความรัก พรากคนที่รัก ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหนๆ
ต่อให้ ‘สิ่งนั้น’ มีฤทธิ์เดชเดชะ มีอำนาจลึกลับเหนือ
หรือต่อให้มันเป็น พราย...พยาบาท ก็ตาม!