ฮูหยินนางโลมของท่านแม่ทัพ

เพราะฤทธิยารัญจวนจิต ทำให้ ‘อี้จี้’ แห่งหอบุปผาสำราญนางผู้มีความงามลือเลื่อง ต้องตกเป็นของแม่ทัพใหญ่แห่งอันฉี ... อุปสรรคระหว่างชนชั้น สตรีนางโลมเช่นนางจะก้าวข้ามขึ้นเป็นฮูหยินได้เช่นไร ...
===============================
บางช่วงบางตอน ...
จูบที่เขามอบให้ทำเอาซุนหย่งเล่อเผลอจูบตอบกลับอย่างลืมอาย รสจูบช่างหลายอารมณ์ ทั้งอ่อนโยน นุ่มนวล หอมหวาน รุนแรง และยั่วยวนจนปรับตัวตามแทบไม่ทัน ทว่านางก็ไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายผิดหวัง หากแม่ทัพหนุ่มจะต้องยกตำแหน่งศิษย์เอกให้กับนางเห็นทีจะไม่ผิด
“อืมมมม ...”
เสียงครางหนักของจางหลี่จวินดังออกมาอย่างพึงพอใจในการโต้ตอบของอีกฝ่าย
แม่ทัพจางจูบนางอยู่อีกครู่หนึ่งจึงถอนริมฝีปากออกอย่างยากเย็น เขาไม่ได้อยากจบแค่จูบอันหอมหวานเย้ายวนเช่นนี้ แต่จำเป็นต้องหยุด แม้รู้ว่าต่อจากนี้กายเขาจะต้องทรมานไปอีกหลายชั่วยาม แต่หากเขายังคงเอาแต่ใจเดินหน้าต่อให้บรรลุตามความต้องการของตัวเองคงไม่ใช่เรื่องดีต่อซุนหย่งเล่อ
“เจ้ากลับก่อนเถิด เดี๋ยวข้าให้คนไปส่ง”
แม้จะบอกให้อีกฝ่ายกลับ หากแต่แขนทั้งสองข้างยังคงกอดรัดรอบเอวบางไว้ยังไม่คลายออก
ซุนหย่งเล่อมองหน้าอีกฝ่าย แววตาเต็มไปด้วยคำถามและความสับสน
“ข้าขอโทษที่ข้าล่วงเกินแม่นางเมื่อครู่”
แม้จะเป็นคำกล่าวขอโทษเพียงสั้น ๆ และเป็นสิ่งที่เขาควรเอ่ยออกมา หากแต่มันกลับกลายเป็นเหมือนปลายมีดกรีดลึกลงในใจคนฟังได้ไม่น้อย เพราะในคำพูดนั้นมันแทนคำบอกกล่าวได้ชัดเจนว่า สิ่งที่ทำกับนางเมื่อครู่เพียงแค่ระบายอารมณ์ในกายออกมาเท่านั้น มิได้สนใจ หรือพิศวาสนางด้วยใจจริง

=========================
***โปรดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อ***
***ซื้อผ่านเว็บจะได้ราคาดีกว่าซื้อผ่าน apple นะคะ***