สมรสเถื่อนคนทมิฬ

แม้แต่งงานเข้ามาอย่าง "สมเกียรติ" แต่จริงๆ แล้วเธอแต่งงานเข้ามาเป็น "ทาสในเรือนเบี้ย" ต่างหากล่ะ "ณดา" เธอต้องกล้ำกลืนฝืนทนกับคำด่าดูถูกสารพัดของคนทมิฬอย่าง "รชฏ" เช้าค่ำ เพราะเขาคือคนเดียวที่จะยื้อชีวิตของพ่อเธอได้
++++
“สบายจริงแม่คุณ! ฉันบอกแล้วไงว่าเป็นเมียฉันต้องทำงานทุกอย่าง” เขาเดินมากระชากเธอลากลงจากเตียง ไม่สนใจว่าวันนี้เธอทานอะไรรึยัง
“โอ๊ย! ดาเจ็บนะคะคุณรชฏ”
“อย่ามาสำออย! เนี่ยมันเวลาไหนแล้ว เธอควรจะไปช่วยเด็กรับใช้ทำงานไม่ใช่มานอนสบายเป็นคุณนายบนห้อง”
“ดาขอโทษค่ะ เดี๋ยวดาจะไปช่วยสาวใช้ทำงานค่ะ” ดีที่ก่อนหน้านี้ได้กินยาเลยทำให้อาการปวดหัวเหมือนจะเป็นไข้ดีขึ้น
“ดี! และพรุ่งนี้อย่าให้ฉันรู้ก็แล้วกันว่านอนเป็นคุณนายสบายอยู่บนห้อง ต่อไปนี้เสื้อผ้าของฉัน ของใช้ส่วนตัวทุกอย่างของฉัน เธอต้องเป็นคนซัก ห้องนี้เธอก็ต้องทำความสะอาด ห้ามให้สาวใช้มาทำ ถ้าฉันรู้ว่าให้คนอื่นมาทำได้เห็นดีกันแน่ อ้อ...ทำความสะอาดห้องนี้เสร็จก็ช่วยเด็กรับใช้ทำความสะอาดบ้านด้วย และกับข้าวเธอก็ต้องทำด้วย เอ๊ะ! ว่าแต่คุณหนูอย่างเธอทำเป็นใช่ไหมเรื่องพวกนี้” แล้วเขาก็ย้อนถามพร้อมปล่อยมือที่จับข้อมือเล็กดึงกระชากลงจากเตียง
“ดาทำเป็นค่ะ คุณรชฏไม่ต้องห่วงค่ะ” ใช่ เธอทำเป็น แม้จะเป็นคุณหนู แต่เธอก็สนใจงานบ้านงานเรือนจากแม่บ้านที่บ้านจึงทำเป็นทุกอย่างที่เขาต้องการให้ทำ
“ดี! ไปล้างหน้าล้างตาแล้วไปเข้าครัวได้แล้ว”
+++++
“คุณเห็นชุดชั้นในสีฟ้าของดาไหมคะ?” เธอถามเขาและเขาก็ก้มหน้าหลบสายตาหยิบเสื้อของเธอขึ้นมาจากตะกร้า
“คุณรชฏได้ยินที่ดาถามไหมคะ เห็นชุดชั้นในสีฟ้าของดาไหม ถ้าคุณเอาเสื้อผ้าดาไปซัก คุณก็ต้องเห็นมัน” เธอแย่งเสื้อจากมือเขามาถือไว้อีก
“ก็แค่ชุดชั้นในเอง เดี๋ยวฉันซื้อให้เธอใหม่ได้น่า”
“ไม่ค่ะ ดาอยากได้ชุดชั้นในเดิมของดา คุณเห็นไหมคะ”
“อยู่กับฉันเอง”
“คุณเอาไปทำไม? เอามาคืนดาด้วยค่ะ” เธอบอกเขาให้นำชุดชั้นในของตัวเองมาคืน
“ก็แค่ชุดชั้นในชุดเดียวเอง จะหวงอะไรนักหนา”


ปล.แนะนำให้ซื้อผ่านหน้าเว็ปจะราคาถูกกว่าซื้อผ่านแอปเปิ้ลค่ะ นิยายเรื่องนี้จัดโปรเฉพาะหน้าเว็ป ไม่จัดโปรโมชั่นผ่านระบบแอปเปิ้ลค่ะ