ทิพย์นาคี

ผม​จะ​สลบ​ไป​นาน​แค่​ไหน​นั้น​ตอนนี้​ยัง​บอก​ไม่​ได้​ ​บอก​ได้​แต่ว่า​มา​รู้สึกตัว​ขึ้น​จาก​การ​สะกิด​จน​หัว​สั่น​หัว​คลอน​จาก​น้อง​คน​หนึ่ง​ ​เป็น​ผู้หญิง​ ​ตอนนั้น​ผม​ไม่​ทัน​สังเกต​หรอก​ครับ​ว่า​สวย​หรือเปล่า​ ​เห็น​แต่​ผม​ยาว​ ​ตา​แป๋ว​ ​ใส่​เสื้อ​สี​ตุ่น​ ​ๆ​ ​เธอ​เขย่า​ตัว​ผม​แล้ว​ก็​เรียก​ให้​ผม​รู้สึกตัว​ขึ้น​
"​พี่​ ​พี่​ ​ตาย​หรือยัง​ ​ถ้า​ตาย​แล้ว​จะ​ได้​ขอ​สร้อย​ขอ​นาฬิกา​ ​ถ้า​ยัง​ไม่​ตาย​ก็​ลืมตา​สิ​ ​ไม่​ลืมตา​ถือ​ว่า​ตาย​แล้ว​นะ​ ​ฉัน​จะ​นับ​นะ​หนึ่ง​ ​สอง​ ​สา​.​.​.​"​
ผม​ลืมตา​ ​ที่​ลืมตา​เพราะ​กลัว​หล่อน​จะ​นับ​ถึง​สาม​ซะ​ก่อน​ ​สร้อย​แหวน​นาฬิกา​จะ​อันตรธาน​หาย​ไป​ซะ​หมด​ ​เมื่อ​ลืมตา​แล้ว​ก็​พยายาม​ทบทวน​ความจำ​ ​พอ​นึก​ได้​ว่า​ตัวเอง​รถ​คว่ำ​ก็​แหกปาก​ร้อง​ลั่น​ทุ่ง​
"​โอ้​ย​.​.​.​"​