ไม่ได้อยากรักแต่มันรักไปแล้ว

เขาเข้าหาเธอ มาทำให้เธอรักหมดหัวใจ
ทั้งที่เขาเองก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่า...เส้นทางชีวิตที่เขาเลือกเดิน
ไม่มีเธออยู่ในนั้น


ตัวอย่าง

พิมพ์อัปสรหยิบโทรศัพท์ที่ไม่ได้สนใจตลอดสามชั่วโมงขึ้นมาดู ข้อความที่ส่งหาปาลทัตถูกเปิดอ่านและมีการตอบกลับตั้งแต่สองชั่วโมงก่อน
PANTHAT.T : ใครบอกเรา?
PANTHAT.T : ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนพี่?
PANTHAT.T : เรียนเสร็จโทรหาพี่ด้วย
สองข้อความแรกถูกส่งมาก่อน คงเพราะเธอไม่ได้เปิดอ่านข้อความที่สามก็เลยถูกส่งมาหลังจากที่เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง
PRIM Pimapsorn : ไม่ใช่เหรอคะ?
PANTHAT.T : หมายถึง?
ข้อความที่ส่งไปถูกเปิดอ่านและตอบกลับในทันที
PRIM Pimapsorn : หมายถึง...
PRIM Pimapsorn : ผู้หญิงที่พริ้มเห็นวันนั้นเธอไม่ใช่แฟนพี่ปาล? ไม่ใช่คนคุย? ไม่ใช่คนที่พี่ปาลกำลังจะคบด้วย? ไม่ใช่ผู้หญิงที่มีสถานะพิเศษกว่าผู้หญิงคนอื่น?
PANTHAT.T : ครับ
PANTHAT.T : ไม่ใช่...
PANTHAT.T : ผู้หญิงคนนั้นเธอเป็นแค่คนรู้จัก ไม่มีสถานะอื่นมากกว่านั้น



"พี่เคยบอกพริ้มแล้วไม่ใช่เหรอว่าอะไรที่เห็นแล้วไม่สบายใจก็ไม่ต้องดู ไม่ต้องสนใจ ใครจะพูดอะไรก็ปล่อยให้เขาพูดไป เพราะมันไม่มีอะไรทั้งนั้น"
พูดแบบนี้ก็แปลว่าปาลทัตเองก็รู้ว่าเพื่อนตัวเองคิดยังไง?
รู้แต่ไม่ห้ามไม่ว่า แต่มาบอกเธอที่เป็นแฟนไม่ให้สนใจ
"พริ้มก็ไม่ได้อยากดู ไม่ได้อยากเห็นอะไรแบบนั้นสักนิด พี่ปาลคิดว่าพริ้มอยากเห็นเหรอ? คิดว่าพริ้มอยากเห็นผู้หญิงอื่นมองแฟนพริ้มด้วยสายตาหวานเชื่อมเหมือนอยากจะลากขึ้นเตียงเหรอ คิดว่าพริ้มอยากเห็นอะไรแบบนั้นเหรอ ก็มีแต่บรรดาเพื่อนเก่าของพี่ปาลทั้งนั้นแหละที่ขยันแท็กพี่ปาลมาเพื่อหวังจะให้พริ้มเห็น"
"เช็คโทรศัพท์พี่มั้ยพริ้มจะได้สบายใจ"
ปาลทัตพูดเสียงเรียบ ยื่นโทรศัพท์ที่ปลดล็อคแล้วให้พิมพ์อัปสร ส่วนคนถูกยื่นโทรศัพท์ก็นิ่งไปเหมือนกัน ไม่คิดว่าปาลทัตจะทำแบบนี้
"พี่ปาลประชดพริ้มเหรอคะ?"
"ไม่ประชด พริ้มไม่สบายใจ พี่ก็พร้อมให้พริ้มเช็คโทรศัพท์เพื่อความสบายใจของพริ้มไง พริ้มจะได้รู้ว่ามันไม่มีอะไรอย่างที่พี่บอก แต่จะให้พี่บล็อคไลน์บล็อคไอจีพี่ก็คงทำไม่ได้ ถึงยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่"



"สักวันพริ้มจะเจอผู้ชายที่ดีกว่าพี่"
พิมพ์อัปสรแสยะยิ้มให้กับความโง่บรมของตัวเอง โง่ที่คิดว่าเขารัก โง่ที่คิดว่าเขาแคร์ โง่ที่คิดว่าตัวเองสำคัญ โง่ที่ฝันถึงอนาคตร่วมกับเขา โง่...ที่ยอมยกหัวใจให้เขาปล่อยตัวปล่อยกายให้เขาชมเชยง่ายๆ
โคตรโง่เลยพริ้ม
เธอโง่จริงๆ พิมพ์อัปสร
"...พี่เลวมากนะ เรื่องของเรามันไม่มีความหมายกับพี่เลยสินะ ที่ผ่านมาก็แค่หลอก...เอา งั้นสิ"
"พี่ไม่เคยหลอกเรา ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันพี่มีความสุขมาก"
มีความสุขกับผีนะสิ
ถ้ามีความสุขแล้วจะเลิกกับเธอทำไม
"ขอบคุณที่ยังอุตส่าห์พูดให้รู้สึกดี" พิมพ์อัปสรเชิดหน้าขึ้นสูง กระพริบตาถี่ก่อนจะเลื่อนระดับสายตาให้หยุดนิ่งที่ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยหลงใหล ทว่าตอนนี้เธอโคตรเกลียด "...ยังไงก็ต้องเลิกกันอยู่แล้ว งั้นก็เลิกมันตั้งแต่วันนี้ตอนนี้เลย"
"..."
"ฉันจะไม่อวยพรให้พี่โชคดีหรอกนะ เพราะตอนนี้ฉันโคตรอยากให้พี่เจ็บ อยากให้พี่เสียใจ อยากให้พี่ทุกทรมานมากกว่าที่ฉันกำลังเจอ หลังจากนี้ก็ให้ทำเหมือนคนไม่รู้จัก ถ้าบังเอิญต้องเจอกันก็ไม่ต้องทักไม่ต้องสนใจ มองเป็นหมูหมากาไก่ได้ยิ่งดี ลาก่อน..."
"..."
"...ไอ้ผู้ชายเฮงซวย"







ปล. เรื่องนี้ไม่มีนอกกายนอกใจ พระนางรักเดียวใจเดียว

แก้ไขคำผิด + เพิ่มตอนพิเศษ ให้แล้วนะคะ