เพียงคนนี้ที่ใจภักดิ์

[ “ฉัน...” กำลังจะปฏิเสธ แต่พอคิดใคร่ครวญหลายรอบก็ตอบตกปากรับคำไป “ได้สิ นัดเลย แต่บางทีครั้งนี้ฉันอาจจะไม่ได้หวังแค่ว่าจะมีอะไรกับใครแค่คืนเดียว...” ประโยคสุดท้ายพูดไม่ทันจบ ประตูห้องเปิดเข้ามา เธออ้าปากค้างมองอย่างตะลึง เพราะตกใจมือถึงกับเผลอเปิดลำโพง คนปลายสายก็ยังไม่หยุดพูด จังหวะนรกแตกแบบเบรกไม่อยู่จึงเกิดขึ้นทันที
“กรี๊ดดด ดีมากค่ะเพื่อนรัก แกควรจะตั้งอกตั้งใจหาสามีดี ๆ สักคนได้แล้ว เอาเป็นว่าคนนี้ฉันคอนเฟิร์มว่าดูแลแกดีแน่ ๆ อย่าเป็นแค่วันไนซ์สแตนด์ของกันและกันเลยนะ คืนเดียวไม่พอหรอก” ตติยายังไม่รู้ตัวว่าเพื่อนกำลังจะกลั้นใจตายอยู่รอมร่อ จึงพ่นออกมาอีกหลายประโยค
“...” ดวงตารินทร์ลิตาเบิกกว้าง ตะลึงจนคล้ายวิญญาณจะออกจากร่าง ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ
“ขอโทษทีผมลืมของ” เอ่ยจบภรัณเมศร์ก็ก้าวฉับ ๆ เข้าไปหยิบของบางอย่างเฉียดใกล้ร่างบางของคนที่นิ่งค้างก่อนออกจากห้องไป
ปลายสายได้ยินเสียงคุ้นหูก็หุบปากฉับ “แก...คุณเมศร์อยู่ด้วยเหรอ” ]