ดวงใจพระลักษณ์

เขาเลือกที่จะเมินเฉยต่อเธอเพียงเพราะจุดบาดหมางบางอย่างในช่วงวัยเด็ก จนสุดท้ายมันก็กลับกลายมาเป็นจุดบอบช้ำที่นำพาไปสู่ความขมขื่นทั้งทางสภาพร่างกายและจิตใจกันทั้งสองฝ่าย

จะเป็นอย่างไรเมื่อคนที่เป็นโรคแปลกประหลาดอย่างเธอนั้นไม่สามารถจดจำหรือมองเห็นใบหน้าของผู้อื่นได้แต่กลับมองเห็นใบหน้าของเขาชัดเจนแต่เพียงผู้เดียว “เอริน” สาวน้อยในวัย 20 ผู้เคราะห์ร้ายจากอุบัติเหตุพลัดตกลงมาจากที่สูง จึงทำให้สมองเกิดการกระทบกระเทือนอย่างหนักแล้วอยู่ในสภาวะบอดใบหน้าหรือสูญเสียการจดจำใบหน้าอย่างสมบูรณ์แบบและกลายมาเป็นโรค “โพรโซแพ็กโนเซีย” ผู้ป่วยที่ไม่สามารถจดจำหรือแยกความแตกต่างของใบหน้าใครได้ เอรินนั้นไม่สามารถจดจำได้แม้กระทั่งใบหน้าของคนในครอบครัวหรือแม้แต่ใบหน้าของตัวเอง เธอจะมองเห็นเพียงแค่ใบหน้าโล่งๆของคนๆนั้นหรือบางครั้งก็เป็นภาพพร่ามัวที่ดูเลือนลางมองเห็นไม่ชัดเจนแต่เพียงเท่านั้น

ในเวลาต่อมาแม่ของเธอที่ตกอยู่ในอาการป่วยหนักขั้นวิกฤตและไม่มีความสามารถมากพอที่จะดูแลลูกสาวต่อไปได้ จึงจำเป็นที่จะต้องนำเอรินมาฝากฝังไว้ที่บ้านของเพื่อนสาวสนิท จึงทำให้เอรินได้เจอกับ “พระลักษณ์” ลูกชายเพียงคนเดียวของบ้านหลังนี้ ทันทีที่เอรินได้พบหน้าของพระลักษณ์อีกครั้งในรอบ 14 ปี มันก็ดันมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นเพราะเธอนั้นดันมองเห็นใบหน้าของเขาชัดเจนและไม่ได้ผิดแปลกเหมือนกับใบหน้าของคนอื่น

ด้วยความที่เธอมองว่าพระลักษณ์นั้นพิเศษกว่าคนทั่วไป เอรินจึงพยายามจะทำความรู้จักกับเขาอีกครั้งแต่ทว่าพระลักษณ์กลับมีนิสัยผิดแปลกออกไปจากเดิมในช่วงวัยเด็กที่เคยเป็นมาก่อน พระลักษณ์นั้นแสดงท่าทีไม่เป็นมิตรออกมาใส่เธออย่างชัดเจนและพยายามจะหลีกเลี่ยงการพูดคุยกับเธอมาโดยตลอด เขาก็มีโลกส่วนตัวของเขา ส่วนเธอก็มีโลกอีกใบที่เป็นของเธอแต่ทว่าเอรินดันอยากเข้าไปอยู่ในโลกใบเดียวกันกับพระลักษณ์เสียอย่างนั้น ซึ่งการที่เอรินทำตัวน่ารำคาญใส่พระลักษณ์อยู่บ่อยครั้ง มันจึงเป็นผลทำให้เธอถูกเขากลั่นแกล้งอยู่เป็นประจำ เช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นการที่เขาหลอกให้เธอถือลูกแอปเปิลเอาไว้บนหัวเพื่อเป็นเป้านิ่งให้เขาทดสอบยิงปืนหรือรวมไปถึงการแกล้งปล่อยให้เธอเอาชีวิตรอดในสถานที่ต่างๆตัวคนเดียวและเรื่องราวปวดประสาทอีกสารพัดมากมาย


Ex.
“ปัง!”
“กรี๊ดด!”
หลังจากที่พระลักษณ์ลั่นไกปืนมายังลูกแอปเปิลที่วางอยู่บนหัวของเธอพอดิบพอดี เอรินก็ถึงกับกรีดร้องลั่นด้วยรู้สึกตื่นตระหนกตกใจปะปนกับความรู้สึกหวาดกลัวอย่างหนัก ในตอนนี้เธอกระจ่างแล้วว่าตัวเองกำลังถูกพระลักษณ์หลอกให้มาเป็นคนถือเป้านิ่งให้กับเขาได้ทดสอบความสามารถของตัวเองและถ้าหากครั้งหน้าเขายิงพลาดขึ้นมา กระสุนปืนมันก็อาจจะพลาดมาโดนเธอก็เป็นได้
“อยู่นิ่งๆสิวะ!อย่าขยับ!” พระลักษณ์รีบถอดที่ครอบหูออก ก่อนที่เขาจะตะโกนสั่งให้เอรินยืนอยู่นิ่งๆและห้ามขยับไปไหนโดยเด็ดขาด
“รินกลัว…ฮึกฮืออ” ดวงตากลมโตสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว จากนั้นเธอจึงได้ตัดสินใจทิ้งลูกแอปเปิลให้หล่นลงบนพื้น แล้ววิ่งหนีหายออกไปจากสนามยิงปืนในทันที

Ex.
“ครางดังจัง”
“เอานิ้วไปอมเล่นก่อนดีไหม?”
“อ๊ะ!อื้ม~”
หลังจากที่พูดจบ พระลักษณ์ก็ได้ค่อยๆสอดนิ้วเรียวยาวจำนวนสองนิ้วเข้าไปยังด้านในโพรงปากอุ่น เพื่อที่จะให้เธอลดเสียงครวญครางลงจากนั้นจึงได้ใช้นิ้วเล่นกับน้ำลายของเธอด้วยสีหน้าที่ไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร ผิดกับเอรินที่ใบหน้าขึ้นสีแดงก่ำและพร้อมจะสำลักน้ำลายตัวเองตายอยู่ตลอดเวลา
“ปึก!ปึก!ปึก!”
“อื้อ!…อ๊ะ!”
ลำกายร้อนยังคงถูกส่งเข้าไปยังด้านในร่องสวาทเป็นจังหวะที่รุนแรงและป่าเถื่อนดั่งสัตว์ร้าย ทั้งยังเล่นกับปากของเธอแล้วนำนิ้วที่ปนเปื้อนไปด้วยน้ำลายของเอรินมาดูดเลียอย่างสนุกชอบใจ โดยที่เขาเองก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าแรงที่ส่งเข้าไปยังด้านในนั้นมันมากจนเกินไป จนทำให้สิ่งที่กำลังห่อหุ้มแก่นกายอยู่นั้นมันฉีกขาดอย่างไม่รู้ตัว

ตอนพิเศษ+5