โซ่ร้าย บำเรอรัก

เธอเป็นแค่ ‘แม่ของลูก’ ไม่ได้เป็นอะไรกับเขา จึงไม่มี ‘ความสำคัญ’

“ลูกคุณเหรอ”
“ค่ะ” ตอบเสียงเรียบไม่ให้มีพิรุธอะไรออกมา ทั้งที่ตอนนี้เธอกลัวมากว่านราธิปจะรู้ว่าน้องอัญเป็นลูกสาวของเขา
“มีลูกแล้วทำไมไม่บอกผม” กรามหนาขบเข้าหากันแน่นมองคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ เรื่องแบบนี้พริมรตาไม่บอกเขา
“ไม่ได้เป็นเรื่องสำคัญ ไม่ได้เป็นเรื่องของคุณ อัยย์เลยไม่ได้บอกค่ะ”
“กี่ขวบ” น้ำเสียงนั้นเข้มขึ้นเรื่อย ๆ มองพริมรตาสลับกับมองน้องอัญด้วยสายตานิ่งลึกเดาความรู้สึกได้ยาก ใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นทำให้เขาต้องพยายามระงับอารมณ์หงุดหงิดไม่พอใจเอาไว้ พูดกับพริมรตาอย่างใจเย็น
“คุณณัฐจะอยากรู้ไปทำไมคะ มันไม่ได้เกี่ยวกับคุณ”
“กี่ขวบ” ถามย้ำอีกรอบ เกี่ยวไม่เกี่ยวเขาไม่สน เพราะเขาต้องการรู้อายุของน้องอัญ
“สองขวบสองเดือนค่ะ” ตอบออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบ ทำหน้านิ่งเฉยกลบความรู้สึกมากมายที่อยู่ในใจไว้สุดกำลัง ในเมื่อเขาอยากรู้เธอก็จะบอก แต่ไม่บอกความจริง เมื่อก่อนเธออยากให้เขารู้เรื่องนี้มาก แต่ตอนนี้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
“พ่อของเด็กล่ะ หรือว่ามั่วจนไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ”
“คุณพ่ออยู่ไกลค่ะ” เสียงใส่เอ่ยตอบอย่างไร้เดียงสาเมื่อมีคนมาถามถึงบิดา ตอบไปตามที่รู้มาจากมารดาอีกที
“พ่อของลูกอัยย์อยู่ทำงานที่ต่างประเทศค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ ส่วนคุณณัฐกลับไปได้แล้ว” คำตอบของลูกสาวทำเธอแทบน้ำตาร่วง ต้องพยายามกลั้นเอาไว้รีบพาลูกสาวเข้าไปในบ้านทันที สายตาและคำพูดของนราธิปดูถูกเหยียดหยามเธอมาก ในสายตาของเขาเธอคงเป็นผู้หญิงใช้ร่างกายแลกเงินเท่านั้น

+++++++++++

“อัยย์ไม่ได้กีดกันคุณกับลูก คุณได้สิทธิ์เป็นพ่อของลูกอยู่แล้ว”
“ผมต้องการมากกว่านั้น”
“อะไรคะ”
“ลูกจะเปลี่ยนมาใช้นามสกุลของผม เป็นลูกสาวของผมอย่างถูกต้อง”
“ค่ะ” แบบนี้เธอยอมและยินดี
“และต้องอยู่กับผมที่นี่” เขาจะไม่ยอมให้พริมรตาพาลูกสาวไปอยู่บ้านที่เชียงใหม่อีก
“อยู่ได้ไงคะ คุณมีคู่หมั้นแล้ว อีกไม่นานก็ต้องแต่งงานสร้างครอบครัวกัน ทางที่ดีเราแยกกันอยู่จะเหมาะสมกว่าค่ะ” เรื่องนี้เธอขอแย้ง ถ้าอยู่กับเขาแบบนี้นาน ๆ เธอคงตัดใจจากเขาไม่ได้ หัวใจของเธอได้รับความเจ็บปวดเสียใจทุกครั้งเวลาอยู่ใกล้เขา ต้องทำทุกอย่างให้เหมาะสมชัดเจนตั้งแต่ตอนนี้ จะได้ไม่มีปัญหาอะไรตามมาภายหลัง
“ถ้าคุณจะไปอยู่ที่อื่นก็ไปแต่ตัว จะพาลูกไปด้วยไม่ได้ และคุณจะไม่มีสิทธิ์ในตัวลูกอีก”

+++++++++++
ขอฝากนิยาย เรื่อง ‘โซ่ร้าย บำเรอรัก’ ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของนักอ่านทุก ๆ ท่านด้วยนะคะ