อยากอยู่คนเดียว แต่ก็เกลียดความเหงา

น้ำหนักของคำว่า “เหงา” แตกต่างกันไปตามแต่ละช่วงวัย วัยรุ่นอาจเหงาจากการที่ตัวเองไม่ได้อยู่ในความสัมพันธ์ที่วุ่นวาย แต่เมื่อโตขึ้นชีวิตกลับวุ่นวายจนไม่ได้ให้เวลากับความสัมพันธ์ เป็นความเหงาที่ปนกับความเหนื่อยล้า การเอาตัวเองให้รอดและเลี้ยงดูคนสำคัญเริ่มมีนํ้าหนักมากกว่าการเสียเวลาให้กับความสัมพันธ์ การอยู่คนเดียวก็รู้สึกคล่องตัวดี แฮปปี้ดี และโฟกัสงานได้แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งอดีตที่เราเคยมีเวลาดีๆ ก็จะหวนกลับมา เหมือนร่างกายปรับจูนให้จิตใจเกิดความสมดุลกลับมาดีใจอีกครั้ง เสียใจอีกครั้ง ยิ้มและเศร้าไปกับมัน เกิดเป็นความที่อยากแบ่งปันเสี้ยวหนึ่งในใจของเราและเปิดรับความรู้สึกกับใครสักคน เติมเต็มกันและกัน อยากอยู่คนเดียว แต่ก็เกลียดความเหงา บันทึกช่วงเวลาของการ “อยู่ตัวคนเดียว” ที่สมบูรณ์ดี กับการ “อยู่ด้วยกัน” กับใครสักคนอันแสนสนุกสนาน บันทึกเล่มนี้จะทำให้เราได้อ่านอารมณ์และจิตใจในเวลาอ่อนไหวที่แตกต่างกันไปในแต่ละช่วงเวลา คิดถึงบางสิ่งมากขึ้น ใส่ใจบางสิ่งน้อยลง แต่รวม ๆ แล้วแต่ละวันเราก็เติบโตตามทางที่ควรจะเป็น