โซ่ทองคล้องใจรัก

"ก็คุณสัญญากับฉันไว้แล้วว่าจะไม่ทำร้ายพ่อฉันไง คุณวาริท"

องอาจและพิศนภาหันไปมองตามเสียงแต่คนถูกระบุชื่อกลับยืนนิ่งเฉย แม้จะตกใจที่ได้ยินเสียงเธอแต่ใบหน้าเขายังราบเรียบไร้ความรู้สึกเช่นเดิม ชายหนุ่มไม่อยากจะปะทะกับหญิงสาวจึงตัดสินใจเดินเลี่ยงออกมาจากห้องทำงาน

ขวัญข้าวยืนรอให้เขาเดินมาถึงประตูพยายามมองไปทางชายหนุ่ม แต่เขากลับเดินผ่านออกไปหน้าตาเฉยราวกับเธอเป็นอากาศที่มองไม่เห็น เธอจึงเดินตามมาจนถึงบันไดก็ได้ยินเสียงองอาจพูดไล่หลังว่า

"อย่าไปขอร้องพวกมันลูกข้าว"

เท้าวาริทชะงักลงหันไปมองตามเสียงก็เห็นทั้งสามคนเดินตามเขาออกมา มองหน้าขวัญข้าวที่มีน้ำตาอาบแก้มใจแกร่งก็อ่อนยวบลงแต่ต้องฝืนเอาไว้เต็มกำลัง

"อ่อ.. มีอีกเรื่องที่อยากจะบอกให้รู้ไว้ ทุกอย่างที่เคยเป็นของคุณ ผมจะเอามาเป็นของผมให้หมด ลูกสาวคุณก็ด้วย ตอนนี้ก็เป็นสมบัติของผมแล้ว"