ย้อนเวลามาเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพผู้ไม่ประสา

ชีวิตแต่งงานของหลินเซี่ยวอีเรียกได้ว่าล้มเหลว สามีไม่รัก ไม่เคยได้ใกล้ชิด ไม่มีแม้กระทั่งคืนเข้าหอร่วมกัน พวกบ่าวรับใช้ยังดูหมิ่น หลินเซี่ยวอีใช้ชีวิตราวกับคนไม่มีตัวตนในจวนหลักใหญ่ไปวัน ๆ ตลอดระยะเวลาสามปี จวบจนวันสุดท้ายของชีวิต หลินเซี่ยวอีจึงพึ่งตระหนักถึงความรู้สึกแท้จริงของสามี

เขาที่ใบหน้าเปื้อนน้ำตาโอบกอดนางเอาไว้ด้วยมือสั่นเทา เสียงสั่นเครือยามเอื้อนเอ่ยวาจา ความอบอุ่นเล็กน้อยที่ได้รับก่อนจะสิ้น

“เย่ฝาน ชาตินี้เราไม่อาจครองคู่กันอย่างผาสุก เช่นนั้นชาติหน้าข้าจะขอเกิดมาครองคู่กับท่านอย่างผาสุกได้หรือไม่”

คำพูดขอร้องราวกับคนโง่ก่อนตายได้รับการอนุญาต หลินเซี่ยวอีจึงสามารถหลับได้อย่างสบายใจ

แต่พอลืมตาหลินเซี่ยวอีกลับต้องแปลกใจ เมื่อภาพตรงหน้าคือเรือนนอนที่นางอยู่มานานถึงสามี

สวรรค์คงสงสารและเห็นใจช่วงสุดท้ายของชีวิต ถึงได้พานานย้อนกลับมาแก้ไขช่วงเวลานั้นอีกครั้ง ครานี้หลินเซี่ยวอีจะไม่รั้งรอ ในเมื่อรู้แล้วว่าเย่ฝานรู้สึกเช่นไร เช่นนั้นนางจะเป็นคนเข้าหาเอง



สำหรับ IOS ซื้อผ่านเว็บจะถูกกว่านะคะ
สามารถอ่านตัวอย่างเพิ่มเติมได้ที่ READAWRITE