ไทม์โซน

ไม่อยากบอกว่าชอบลูกเพื่อน... แต่ในเมื่อหัวใจมันไม่รักดีเขาก็ขอชี้โพรงให้กระรอกเลยแล้วกัน!

“กลับโรงแรมกัน หนูเมาไม่ไหวแล้ว ถ้าแซมกับพี่อารียารู้ว่าปล่อยให้ลูกสาวเมา ผมตายแน่”
“คิก ไม่เป็นไรหรอกค่า แด๊ดดี้หม่ามี้ไม่ว่าคุณทามหรอก ท่านรักคุณจะตายแถมยังปกป้อง อวยยศความเก่งให้หนูฟังบ่อยๆ”
“จริงหรือ” หัวใจหนุ่มใหญ่กำลังพองโตโดยไร้สาเหตุ
“หนูไม่พูดเล่นอยู่แล้ว”
“แล้วหนูชอบหรือเปล่า” คำถามนี้อินทัชถามทันทีโดยไม่ผ่านการประมวล
“หืม” หน้าสวยๆ ลูกครึ่งฝรั่งหันขวับ
“ชอบอะไรคะ” นั่นสิ จะให้เธอชอบอะไร
“เอ่อ ก็ความเก่งของผมไง” สาบานว่าเขาไม่ได้ตอบแบบกำปั้นทุบดิน
“แหม ถามอะไรแปลกๆ ใครๆ ก็ชอบคนเก่งค่ะ ว่างๆ มาสอนหนูลงทุนบ้างสิคะ หนูอยากรวย”
หนุ่มใหญ่หัวเราะในลำคอ เหมือนตอนนี้เขาเอ็นดูรักษิณามากกว่าคนทั่วไป อาจด้วยเธอเป็นลูกสาวของเพื่อนรุ่นพี่ก็เป็นได้
“จะนั่งเรียนให้ปวดหัวทำไม หาผัวรวยก็สิ้นเรื่อง”

ปล. นิยายเรื่องนี้จบแบสุขนิยม โนดรามาเลยแม้แต่นิสสส
อย่าลืมมาเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางแห่งความรวยนี้ไปด้วยกันนะคะ!