คำสั่งฟ้าชี้ชะตารัก

หลังสูญเสียพี่ชายที่รักยิ่ง ‘พิมพ์ดาว อัลวาเรซ’ ทายาทสาวแห่งตระกูลมาเฟีย ก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไร
อารมณ์ชั่ววูบ ทำให้เธอเกือบทิ้งตัวลงจากหน้าผา หวังจะโบยบินและเป็นอิสระจากพันธะทั้งปวง
แต่มือหนาที่แสนอบอุ่นของ ‘ครูซ’ ผู้กองหนุ่มสุดร้อนแรง กลับรั้งเธอเอาไว้ พันธนาการเธอภายใต้อ้อมกอดแกร่ง

“ผมจะรับผิดชอบเอง ชีวิตผมเป็นของคุณ ลมหายใจผมเป็นของคุณ” ครูซคุกเข่าลงกับพื้น ก้มลงจูบหน้าเท้าเธอ
“ก็ได้” พิมพ์ดาวยกมือปาดน้ำตา และเชิดหน้าขึ้น “นับจากนี้ไปคุณคือคนของฉัน”
“ผมจะเป็นคนของคุณตราบจนชีวิตจะหาไม่พอลล่า”

เขาช่วยชีวิตเธอ! แต่คร่าชีวิตพี่ชายไปจากเธอ!

“คุณโอเคหรือเปล่า” เขาเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
พิมพ์ดาวลืมตาขึ้นสบตาเขา ลมหายใจของเธอสะดุด ไออุ่นจากมือหนาช่างทรงอำนาจต่อการควบคุมร่างกายของเธอซะเหลือเกิน
“ฉันแค่จะออกมาสูดอากาศน่ะ” เธอดันตัวเขาออกห่าง “บอกแล้วไงว่าให้รอข้างนอก ไม่ต้องตามเข้ามา”
“ผมเป็นห่วงคุณ” ครูซสารภาพ
“ชีวิตฉันไม่ได้มีค่าขนาดนั้นหรอก”
เธอพ่นลมหายใจราวกับเยาะเย้ยโชคชะตาที่ไม่หยุดกลั่นแกล้งกันเสียที พิมพ์ดาวเดินผ่านตัวครูซไปหยุดอยู่ที่โขดหินผา ครูซเดินตามเธอไปติด ๆ เขายืนอยู่ด้านหลังเธอเพียงหนึ่งก้าว
“บางทีฉันก็สงสัยนะ ว่าถ้าคุณไม่ช่วยฉันในวันนั้น ทุกอย่างคงจะดีกว่านี้”
“คุณมีค่ามากกว่าที่คิดนะพอลล่า”
เขากระซิบอยู่ที่ข้างใบหู ลมปากแผ่วเบาของเขากลับทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้านได้มากกว่าสายลมที่พัดเข้ามาจากทั่วทุกทิศซะอีก
“เพราะว่าการได้ช่วยฉัน ทำให้คุณรู้สึกสูงส่งและไร้มลทินจากบาปที่ได้ทำลงไปอย่างนั้นใช่ไหม”
“ไม่...” ครูซตอบในทันทีแทบไม่ต้องคิด “ผมไม่เคยรู้สึกว่าการได้ช่วยคุณจะลบล้างอะไรได้เลยสักอย่างเดียว”
“แล้วคุณจะช่วยฉันไว้ทำไมกัน” พิมพ์ดาวหันกลับมาประจันหน้าครูซ
“เพราะว่าคุณมีค่าสำหรับผมไงพอลล่า” เขาสารภาพ แววตาก็สะท้อนอย่างนั้น