ตราบภูผาสงสารธารา เล่ม2(จบ)

หญิงสาวทะลุมิติเข้าไปในตอนจบของนิยายรักจีนโบราณเล่ม1 สวมบทเป็นพระชายาผู้อาภัพที่ต้องตายด้วยความรัก และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นให้เธอมีชีวิตรอดกลับมาที่เล่ม2 

ท่ามกลางชนบทของแคว้นจิวฝูที่มั่งคั่ง อาชีพของเธอคือสาวบ้านป่าพักอยู่อาศัยกับพี่สาวและพี่เขยอย่างมีความสุข กระทั่งโชคชะตาได้เหวี่ยงให้เธอมาพบกับชายใบ้ผู้หล่อเหลากลางป่า ก่อเกิดเป็นบุญคุณที่หญิงสาวต้องทดแทน และตามมาด้วยวังวนความรักที่ยากผลักไส การอยู่ในวังที่แม้ไม่ปรารถนาแต่ก็เพื่อเขา
————-
บางตอนจากเล่ม2ค่ะ

เสียงลมหายใจของทั้งคู่ดังกระเส่า สายตาอันระอุจับจ้องกันและกันอย่างลุ่มหลง พลันนั้นเสียงหวานของเธอเอ่ยเครือไปด้วยความปรารถนา
“เสื้อผ้าท่านเปียกหมดแล้วให้ข้าถอดออกหรือไม่”
“ไม่ไหวหรอก เจ้าถอดคงไม่ทันใจข้า…”
ดวงตาวาวโรจน์ของชายหนุ่มฉายความปรารถนาอันซ่อนเร้นพร้อมลุกขึ้นจัดการตัวตนจนไร้เครื่องกั้นกาย
เพียงชั่วพริบตาฉือหยางทิ้งความใจร้อนไม่ได้แม้แต่ในยามร้อนรัก ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยทระนง สงบนิ่งสุขุมในสายตาของเธอ บัดนี้ช่างแตกต่าง ช่างเก็บซ่อนตัวตนได้อย่างน่าค้นหา เช่นกลางกายที่ผงาดวางอำนาจอยู่เบื้องหน้าเธอนี้ ให้ต้องลอบกลืนน้ำลายครั้งแล้วครั้งเล่า