สายสวาทสื่อรักฮูหยินแม่ทัพ

ในจวนของรองแม่ทัพ มีเด็กชายที่นั่งตัวตรงในชุดผ้าไหมสีม่วงที่ดูแล้วสง่างามยิ่งนัก ลำตัวตั้งตรง แขนสองข้างวางอยู่บนหน้าขา ไหล่ตั้งตรง ท่าทางสงบนิ่ง มองโดยไม่หลบสายตากับบุรุษร่างสูงที่อยู่ในชุดสีขาวรูปร่างบึกบึน น่าเกรงขามยิ่งนัก ทั้งสองมีดวงตาและคิ้วที่ดำเข้มเช่นกัน


“เจ้าชื่อจิ่นฮุ้ย” เสียงทุ้มมีอำนาจที่ยืนตัวตรงประจันหน้าเอ่ย เด็กน้อยไม่พูดอะไร มองหน้าบุรุษสูงใหญ่นิ่ง


“มารดาเจ้าจิ่นต้าฮุ้ย” เสียงนั้นดังขึ้นอีก เด็กน้อยก็ไม่พูดอะไรแต่เอ่ยถามกลับ


“ท่านต้องการอะไรจึงนำข้ามาที่นี่’ เสียงที่ไม่มีความอ่อนน้อมใดๆ ทั้งสิ้นเอ่ยถาม


“เจ้าเป็นบุตรชายของข้า” บุรุษตรงหน้าเอ่ยตอบ ก่อนที่ใครจะทันตั้งตัว ร่างนั้นก็กระโจนพรวดเดียวก็ถึงตัวท่านรองแม่ทัพที่หลบอย่างว่องไว เขารวบเข้าที่เอวเล็ก ทำให้เท้าทั้งสองข้างกวัดแกว่งไปมา มือน้อยๆ ระดมทุบตีตามตัวเขา ปากก็ร้องตะโกน


“ไอ้เจ้าคนชั่วใจร้ายที่มันทำร้ายแม่ข้านี่เอง ปล่อยข้า ข้าจะไปหาท่านแม่ของข้า!” เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้นก็ถึงกับอึ้ง ก่อนจะโยนร่างของเด็กชายลงบนพื้นแล้วตวาดดังลั่น


“หยุดนะ!เจ้าเด็กไม่ได้รับการอบรมสั่งสอน” เสียงตวาดของราชสีห์ทำให้ทุกคนในที่นั้นเงียบกริบลงทันทีด้วยความหวาดหวั่น แต่เด็กน้อยที่ถูกโยนลงบนพื้นกลับเด้งตัวลุกขึ้นทันที บ่งบอกถึงความคล่องแคล่วในตัวของเขา


“ข้าไม่มีบิดาคอยอบรมสั่งสอน ข้ามีเพียงท่านแม่ผู้น่าสงสารที่คอยดูแลเลี้ยงข้า ข้าจะไปหาท่านแม่” พูดจบเด็กน้อยก็วิ่งออกไปทันที




นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงใคร

แต่งเพื่อให้ผู้อ่านได้รับความสนุกสนาน คลายเครียดเท่านั้น

ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ