สอนซ่อมรัก

ปาร์คซองเฮผู้ชายที่ชีวิตเพียบพร้อมไปด้วยทุกอย่างมันควรเพอร์เฟคถ้ารองเท้าของเขามันไม่เกิดชำรุดขึ้นมาคนที่รักรองเท้ายิ่งกว่าชีวิตอย่างเขามันเป็นเรื่องน่าเจ็บปวดหัวใจยิ่งนักคงจะดีไม่น้อยถ้าหากจะมีใครซ่อมรองเท้าให้เขาได้ทุกคู่

“ Shit! ”
เสียงสบดหยาบหูรองเท้าคู่โปรดราคาแพงอยู่ดี ๆ มันก็เกิดขาดขึ้นมาอย่างไม่น่าให้อภัย
“ คุณปาร์คเป็นอะไรไปครับ ”
เสียงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงจากบอดี้การ์ดหลังจากพึ่งพากันลุกขึ้นเหตุเพราะเจ้านายดันหยุดเดินกะทันหันทำให้ด้านหลังล้มเรียงกันเหมือนโดมิโน่
“ รองเท้าฉัน ”
“ รองเท้า รองเท้าทำไมครับ ”
เสียงถอนหายใจก่อนที่จะใช้สายตามองไปยังรองเท้าที่มันขาดจนถุงเท้าเขาโผล่ออกมาแลบลิ้นโชว์
“ อะอ่อ รองเท้าพัง ใช่ให้ผมเอาไปทิ้งมั้ยครับ ”
คำว่าทิ้งมันทิ่มแทงหัวใจคนที่รักรองเท้าเท่าชีวิตอย่างเขาฟังแล้วมันละคายเคืองหูสะจนทนฟังแทบไม่ได้ดูท่าคงจะมีคนได้ออกจากงานกันก็คราวนี้แหละ
“ ทิ้งหรอ ”
“ ใช่ ทิ้งครับ ”
บอดี้การ์ดหน้าใหม่ที่พึ่งเข้ามาทำงานไม่กี่วันไม่รู้ตัวว่ากำลังต้องเผชิญชะตากรรมอะไรช่างดูน่าเวทนาที่เรื่องเลวร้ายนี้เกิดขึ้นพร้อมกันพอดี
“ เขียนใบลาออกสะ!”
“ ลาออกหรอครับแต่ว่าผมพึ่งมาทำงานได้แค่ 3 วัน ”
“ 3 วันก็เกินพอแล้ว ”
“ เดี๋ยวสิครับ~เจ้านาย~”
เสียงร้องอย่างสิ้นหวังของบอดี้การ์ดหนุ่มที่กอดรั้งขาปาร์คซองเฮนักธุระกิจพันล้านอย่างอาลัยอาวรณ์จนโดนลากออกมาพร้อมกับรองเท้าข้างที่พังแล้วเจ้าของรองเท้าก็เดินหายออกไปอย่างไม่หันกลับมาชายตาแลเขาเลยมันทำให้เขารู้สึกเสียใจและไม่เข้าใจว่ากับอีแค่รองเท้าเก่า ๆ นี่มันสำคัญอะไรนักทำไมเขาต้องมาโดนไล่ออกแบบนี้ด้วยมันไม่ยุติธรรมเอาสะเลย