ทวงแค้นข้ามกาลเวลา

นางถูกคนที่นางรักสั่งฆ่า ความแค้นนี้ทำให้นางหวนกลับมาในร่างของบุตรหมอหลวงที่อ่อนแอซึ่งถูกงูพิษกัดตายจนได้พบกับซื่อจื่อที่ถูกเขาตามฆ่า "กล้าคิดร้ายกับซื่อจื่อ ข้าจะฆ่าท่านด้วยตัวของข้าเอง!!"

"อิ่นหลง" นักฆ่ามือหนึ่งถูกสั่งฆ่าโดยคนที่รักที่สุด

นางภาวนาขอให้ได้มีโอกาสกลับมาเพื่อ "แก้แค้น"

สวรรค์ประทานโอกาสนั้นให้กับนางเพื่อกลับมาในร่างของ.....



"ไป๋ซูเม่ย" สตรีงดงามอันดับหนึ่งของหยางโจว บุตรท่านหมอหลวงไป๋เหลียน

โชคดีที่มีทั้งวิชายุทธ์ที่ติดกายมาจากชาติที่แล้ว

และยังมีความรู้ในวิชาแพทย์ของเจ้าของร่างเดิม



นางได้พบกับ "เว่ยเฟิงหรง" ที่ถูกตามฆ่าบนเขา

นางช่วยเขาไว้ และความสัมพันธ์ที่วุ่นวายนี้จึงได้เริ่มขึ้น



ผู้ที่ตามฆ่าเขาคือ "องค์ชายเสวียนอวี่" ผู้ที่นางเคยมอบทั้งชีวิตและหัวใจให้

แต่ในชาตินี้ นางเป็น "ไป๋ซูเม่ย"



"ข้าจะเข้าเมืองหลวง"

"เช่นนั้นก็ไปกับข้า"

"คุณชาย เราพบกันเพียงเท่านี้จะดีกว่า จากนี้ต่อไป ก็ต่างคนต่างไปเถิด"



"ซื่อจื่อแห่งหยางโจว" อย่าง "เว่ยเฟิงหรง" จะยอมปล่อยนางไปหรือไม่ในเมื่อในชาตินี้ ผู้ที่ถูกขนานนามว่ายอดสตรีอันดับหนึ่งผู้นี้คือว่าที่คู่หมั้นของเขา



“ข้าแพ้แล้วคุณชายเว่ย ขอบคุณที่ออมมือ”

“ดังนั้น..ข้าทำตามข้อตกลงได้แล้วใช่หรือไม่”

“ใช่ ว่าแต่ท่านจะขอสิ่งใดเจ้าคะ”

“เจ้าหลับตาก่อนสิ”

“เหตุใดต้อง….”

“ชู่วว….คนแพ้ไม่มีสิทธิ์ถามนะ”



นางหลับตาลงตามข้อตกลง แม้จะไม่เข้าใจว่าเขาจะทำสิ่งใดก็ตาม ไม่นานนางก็รู้สึกถึงบางอย่างที่มาสัมผัสที่แก้มของนางตามด้วยเสียงกระซิบที่แผ่วเบาของผู้ที่กำลังสูดลมหายใจจากแก้มของนางเข้าไปจนสุด



“ข้าเพียงแค่…ขอค่าสอนเพลงดาบเท่านั้นเอง”







“เช่นนั้นขอบใจเจ้ามากสำหรับการดูแลข้าตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ขอให้เจ้า…โชคดี”

“ท่านก็เช่นกัน ลาก่อน”



เขาเดินลงจากเนินเขาที่ใช้ฝึกวิชาและมาลาอาหยงและเดินทางลงจากเขาทันทีโดยที่ไป๋ซูเม่ยมิได้ตามมาส่ง นางยังคงยืนอยู่ที่ลานฝึกและมองพวกเขาเดินลงจากเขาไปอย่างเงียบ ๆ

“คุณชาย ท่านเป็นผู้ที่ไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับความแค้นนี้ของข้า ข้ามิอาจไว้ใจผู้ใดเหมือนครั้งที่ผ่าน ๆ มาอีกแล้ว”

เว่ยเฟิงหรงหันหลังมามองนางที่ยืนนิ่งอยู่บนเชิงเขา นางเองก็ยังคงมองมาที่เขาเช่นกัน สองคนที่สบตากันแม้ว่าจะไกลแต่เขาคิดไม่ผิด เขาเห็นว่านางกำลังยิ้มให้เขาอยู่เป็นแน่



“หากว่ามีวาสนา คงได้พบกันอีกในวันข้างหน้า ถ้าได้พบเจ้าอีกครั้งข้าจะไม่ยอมปล่อยเจ้าไปเหมือนดังเช่นวันนี้เป็นแน่”





เมื่อถึงเวลาล้างแค้น "อิ่นหลง" ในร่างของ "ไป๋ซูเม่ย"





“ฟิ้ว….ฟิ้ว…ฟิ้ว ๆๆ”

“อ๊ากกก!!! ลูกพี่ หูข้า!!…”

“อ๊าก!! ตะ…ตาของข้า ผู้ใดกัน!!”

“ผู้ใดกัน ช่างกล้าเหิมเกริมต่อต้านข้างั้นหรือ เผยตัวออกมา!!”

ไป๋ซูเม่ยเพียงแค่เดินกลับมาที่อาหยงอยู่และสลัดถั่วที่เหลือในมือไปทางจางอู่ เสื้อผ้าของเขาก็ฉีกขาดจนถูกถอดออกจนหมดเป็นที่น่าอับอายต่อหน้าชาวเมืองหลวงอีกทั้งดวงตาทั้งสองก็ถูกถั่วที่เหลือพุ่งเข้าไปอย่างตรงเป้าหมาย

จางอู่ล้มเสียงดังสนั่นท่ามกลางความสะใจของชาวบ้านโดยรอบที่ไม่มีผู้ใดสนใจจะช่วยพวกมันเลยสักคนอีกทั้งยังพากันโยนข้าวของและดึงเอาเงินที่ถูกเก็บไปคืนกลับมา



“นิ้วเท้าหายไปนิ้วหนึ่งแล้ว ดูสิว่าเจ้าจะทำเช่นไรเสวียนอวี่”



นี่เป็นเพียงแค่น้ำจิ้มเท่านั้น ติดตามเส้นทางการล้างแค้นของไป๋ซูเม่ย ความสะใจผสมผสานกับการรับมือการรุกของซื่อจื่อ



“เจ้าอยากนอนพักสักหน่อยหรือไม่”

“ข้าอยากกลับไปอาบน้ำแล้ว”

“ข้ามีอยู่ที่หนึ่งหากเจ้าอยากแช่ตัวอาบน้ำสักหน่อย รับรองว่าไม่มีผู้ใดรบกวน”

“ที่ใดงั้นหรือ”

“น้ำตกด้านหลังนี่เอง แต่น้ำจะเย็นนิดหน่อย”



ซูเม่ยหันไปมองใบหน้าของเขาที่เริ่มแดงเมื่อชวนนางไปยังน้ำตกที่เขาบอก นางเคยมีประสบการณ์เรื่องเช่นนี้มาก่อน รู้ดีว่าเขาพูดแม้จะไม่ได้คิดอะไรแต่การชวนสตรีไปอาบน้ำก็มิใช่เรื่องธรรมดา

แต่ไป๋ซูเม่ยในร่างนี้ยังเป็นสตรีพรหมจรรย์เขาจึงคิดว่าไม่ควรชวนนางเช่นนั้น มือเรียวค่อย ๆ โอบรอบคอเขาอย่างจงใจ

“ข้าอยากไปนะเจ้าคะ”

เสียงกลืนน้ำลายของเขาทำให้นางนึกยิ้มอย่างพอใจ เขาช่างเป็นคนที่น่ารักเสียจริง แม้ว่าในชาตินี้นางจะกลับมาพร้อมกับความแค้น แต่กับเขาก็นับว่าเป็นคนที่ไม่เลว หากว่าคืนนี้ไม่มีเขาช่วยเอาไว้ ความแค้นที่เหลือของนางคงจะสะสางไม่ได้



“เจ้า….เจ้า…”

“เฟิงหรง…ท่านชวนข้าเองนะ”



นางเงยหน้ามองเขาที่มองสบตานางอย่างเลื่อนลอย โดยไม่รู้ตัวว่ากำลังทำสิ่งใด ปากของทั้งคู่ก็ประกบกันอย่างดุเดือด เรื่องนี้นางไม่ต้องสอนเขาด้วยซ้ำเพราะเว่ยเฟิงหรงดูจะชำนาญมากกว่านางเสียอีก เพราะชาติที่แล้วแม้ว่านางกับเสวียนอวี่จะร่วมรักกันหลายครั้ง แต่เขา…ไม่เคยจูบนางเลยสักครั้ง



“ซูเม่ย ข้าจะพาเจ้า…กลับจวนดีหรือไม่”

“ข้าอยากแช่น้ำเย็นสักหน่อย พาข้าไปที่น้ำตกเถอะเจ้าค่ะ”

“เช่นนั้น…ข้าจะพาเจ้าไป”





ไปติดตามเรื่องราวความรักระหว่างที่นางเอกของเราตามล้างแค้นศัตรู จะโหดเหี้ยม ดุเดือดและเร่าร้อนขนาดไหน ความหึงของพระเอกบอกได้เลยว่าไม่แพ้เรื่องอื่นจ้า



** คำเตือน **



เนื้อเรื่องที่เขียนทั้งชื่อคน สถานที่เป็นเพียงเรื่องแต่งจากจินตนาการของผู้เขียน เรื่องนี้เป็นแนวสุขนิยมรักเดียวนะคะ แต่จะเน้นเนื้อเรื่องมากหน่อย ฉากรักไม่มากแต่จัดต็มตามแนวของนักเขียนนะคะ

สำหรับคนที่ชอบแนวแรงรักแรงแค้นก็ติดตามกันต่อจ้า มีฉากอีโรติกและบรรยายละเอียดไม่เหมาะกับเด็กและเยาวชน อาจจะมีความรุนแรงในบางฉากบางตอน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ