My Heart Belongs to You ใจเอย ใจรัก

“น้องเอย...”
แต่ครั้งนี้หญิงสาวจำเป็นต้องหยุดเดินเพราะมีมือแกร่งเอื้อมมาจับแขนเธอเอาไว้ ขนาดว่าเธอรีบเดินแบบสับละเอียดยิบแล้วอารักษ์ก็ยังจะเดินทันเธออีก ขายาวเกินไปหรือเปล่าเนี่ย
“คุณมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” เอญ่าหยุดเดินแล้วส่งสายตาไปทางมือหนาที่จับแขนเธอเอาไว้ให้เขาปล่อยมือออกจากแขนของเธอ ส่วนอารักษ์เองก็เข้าใจในสายตาที่หญิงสาวส่งมาจึงยอมปล่อยมือแต่โดยดี
“น้องเอยจำพี่ไม่ได้เหรอคะ”
“แล้วคุณแน่ใจเหรอคะ ว่าคุณไม่ได้จำคนผิด”
“ถึงพี่จะเคยตาบอด แต่พี่ก็ไม่มีทางลืมน้ำเสียงและกลิ่นหอมประจำตัวของน้องเอยหรอกนะคะ”
เป็นคนเคยตาบอดที่ประสาทสัมผัสดีเกินไปหรือเปล่า จำได้แม้กระทั่งกลิ่นประจำตัว หรือมันจะผิดที่เธอใช้น้ำหอมกับสกินแคร์ยี่ห้อเดิมมาตลอดจนทำให้เขาจำได้ ถ้าหากว่าเธอลองเปลี่ยนน้ำหอมดูเขาจะยังจำเธอได้อยู่หรือเปล่านะ
“แต่ฉันไม่เคยรู้จักคุณนะคะ” คนที่ปล่อยให้เธอต้องจมอยู่กับความโดดเดี่ยวในวันที่เธอต้องสูญเสียคนสำคัญในชีวิต โดยที่เธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเธอผิดอะไรทำไมเขาต้องทิ้งเธอไปด้วย คนแบบนี้เธอเองก็ไม่อยากจำหรอก
“น้องเอยยังโกรธพี่อยู่ใช่ไหมคะ”
“ก็ฉันบอกไปแล้วไงว่าฉันไม่เคยรู้จักคุณ ขอตัวก่อนนะคะ”
เอญ่ารีบตัดบทแล้วหันหลังเดินตรงไปทางประตูใหญ่ แต่เธอก็ต้องหยุดชะงักอีกครั้งเมื่อเธอรับรู้ได้ว่าอารักษ์กำลังจะเดินตามเธอมา “อย่าตามมา ถ้าไม่อยากให้ฉันหนีคุณไปไกลกว่านี้”
อารักษ์หยุดเท้าที่กำลังจะเดินตามหญิงสาวต่อไปทันที เพราะกลัวว่าเอญ่าจะโกรธเขามากไปกว่านี้ เขาไม่เชื่อหรอกว่าหญิงสาวจะจำเขาไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีท่าทีที่อยากจะหนีไปจากเขาแบบนี้หรอก
ไม่เป็นไร พี่จะให้เวลาน้องเอยปรับตัว พี่รอได้