บ่มรักเพื่อเธอ

เด็กน้อยมุนิล :

“ไม่ยักรู้ว่าลุงนุขับเรือได้” มุนิลเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาหาภาณุ ขณะนั่งอยู่หน้าพวงมาลัยและแผงควบคุมเรือ
“ลุงชอบมานานแล้ว ตั้งแต่เป็นเด็ก แต่ไปหัดขับจริงจังตอนไปอยู่ต่างประเทศ” ภาณุบอกเด็กสาว
“อยากลองขับดูไหม” เขาถามมุนิลที่แสดงความสนใจ
“ได้หรือคะ” เด็กสาวถาม
“ก็ทำท่าขับเท่านั้นล่ะ ลุงคุมอยู่” เขาตอบและหัวเราะออกมา
มุนิลเป็นเด็กฉลาดและช่างสงสัยไปเสียหมด เขาจึงอยากให้โอกาสแกได้ลองจับพวงมาลัยเรือดู
“ขอบคุณค่ะ” พูดจบเด็กสาวจึงมานั่งที่เก้าอี้ของเขาในทันทีที่เขาลุกขึ้นนั่ง หลังจากตรวจเช็กทุกอย่างปลอดภัยดีแล้ว เขาเพียงยืนอยู่ที่ด้านหลังมุนิล ปล่อยเด็กสาวทำท่าจับพวงมาลัยไป
“น่าสนุกจังค่ะ สักวันหนูจะหัดขับบ้าง จะได้เก่งเหมือนคุณลุง”
มุนิลเงยหน้าบอกเขาพร้อมยิ้มประจบ เธออยากเก่งเหมือนคุณลุง คุณลุงเก่งที่สุด คุณลุงทำอะไรได้เยอะแยะ ทั้งขับเรือ ขี่ม้า ยิงปืน เตะบอล เล่นรักบี้ สารพัดอย่างที่คุณลุงทำได้ คุณลุงคือฮีโร่ในใจของเธอ

มุนิล :

“ไปหาแฟนหรือ” ภาณุแหย่เธอ
มุนิลหันมามอง เธอไม่รู้ว่าเขาพบชยากรและขนิษฐาแล้ว เธอเข้าใจว่าเขาคงตรงเข้ามาในบ้าน
หลังจากจอดรถ จึงคิดว่าน่าจะไปเตือนเพื่อนว่าพ่อเขากลับมาแล้ว
“อ้อ..ค่ะ” มุนิลเลยสวนกลับไปสั้นๆ อยากเรียกกรว่าแฟนเธอ ก็เอาตามนั้นแล้วกัน เธอคิด
“แล้วทำไมถึงปล่อยให้แฟนไปจูบกับผู้หญิงอื่นได้ง่ายๆ ใจกว้างจริงนะ” ภาณุพูดออกมา
“สมัยนี้ก็ต้องใจกว้างหน่อยค่ะ ผู้ชายดีๆ เหลือน้อยลงทุกวัน อะไรแบ่งกันได้ก็ต้องแบ่งกัน”