ไม่คิดว่าจะร้าย

** โปรย **
เธอแอบหลงรักผู้ชายเพียบพร้อมจนเกินจะไขว่คว้า...อย่างเขา
เขา...ผู้ชายเพียบพร้อมที่ 'จ้องขย้ำ'เธอมาตั้งแต่สามปีก่อนแล้ว
อุตส่าห์เฝ้ามองเด็กน้อยในบ้านมาตั้ง 3 ปี จะยอมปล่อยให้ผู้ชายคนอื่น
มาคาบ 'ของหวง' ไปหน้าตาเฉยได้ยังไง

“คุณใหญ่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” เมื่อตั้งสติได้จึงถามออกไป

“...” มีเพียงความเงียบกลับมา เขาไม่ตอบคำถามของเธอ

พิชญ์ลากแขนเธอออกมาจนถึงลานจอดรถ เปิดประตูรถแล้วผลักตัวเธอเข้าไปยังเบาะที่นั่งข้างคนขับ

โดยไม่ได้สนเลยว่า เธอจะเจ็บหรือไม่

“โอ๊ย! คุณใหญ่ อุ้มเจ็บนะคะ” คนถูกลากออกมาแหวเขาออกไปเพราะรู้สึกเจ็บที่แขน ถูกเขาฉุดลากออกมาจากในคลับยังไม่พอ ยังถูกผลักเข้าไปในรถอีก

พิชญ์เท้าแขนทั้งสองข้างกับประตูรถ ก้มหน้าลงมองชุดของคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้า ตอนนี้ชายกระโปรงสั้นร่นขึ้นมากองอยู่ที่ต้นขาขาวนวลแล้ว

“เธอกล้ามากนะ” พิชญ์เอ่ยกับคนตัวเล็กที่กำลังทำหน้ามุ่ยนั่งลูบข้อมือตัวเองป้อยๆ อยู่

ถ้าคำพูดและสายตาของเขาฆ่าคนได้ เธอคงไม่เหลือชีวิตรอดออกจากตรงนี้

อาจจะด้วยฤทธิ์ร้ายของแอลกอฮอล์ที่กำลังสูบฉีดอยู่ช่วยเพิ่มความกล้าให้คนเมา อติญาเงยหน้าจ้องตากับคนตัวโตอย่างไม่ลดละเช่นกัน

เขาไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับเธอ

“นี่มันตัวของอุ้ม ชีวิตของอุ้มนะคะ คุณใหญ่ไม่มีสิทธิ์” เธอตวาดตอบเขาออกไป ความน้อยใจที่มีแล่นปรี่ขึ้นมาจุกอยู่ที่อก

เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย

เรื่องคืนนั้นเป็นเพราะความอยากรู้อยากลองของเธอเอง จึงได้เผลอใจไปกับเขา

“ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอ” พิชญ์กดเสียงให้ต่ำลงพยายามควบคุมความโกรธที่ปะทุอยู่ในอก “นอนเอากันขนาดนั้น เธอยังคิดว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันอีกเหรอ” เขาจ้องหน้าเธอ มองลึกเข้าไปในดวงตาสวยหวานที่นัยน์ตาฉายแววดื้อรั้นท้าทายเขาอยู่

*****************************

สำหรับท่านใดที่เคยอ่านออนไลน์มาแล้ว ไรต์แนะนำให้อ่านใหม่ตั้งแต่ต้นนะคะ
เพราะมีการแก้ไขเนื้อหาเพิ่มบางส่วนค่ะ

>>สำหรับ ios แนะนำให้กดซื้อผ่านเว็บไชต์ของ MEB เพื่อให้ได้ราคาที่ถูกกว่า
แล้วค่อยมาอ่านในแอพนะคะ<<